• 559
    6 yaşındaydım sözlük. parasızlık ve engelli doğmam babamı hep üzüyordu. çok güldüğünü görmedim yani o güne kadar.

    çok bi aklım ermiyor ama bi maç var. deliriyor babam evde. tafarelle oturuyor, hagi ile kalkıyor. ertesi gün ameliyat olacaktım. kolay değil sol ayağıma 19 dikiş atılacak bi ameliyat. maçın 80. dakikasında annemin de uyarısıyla uyumak zorunda kaldım. yani o tarihi geceyi maalesef ki tamamlayamadım.

    ertesi gün oldu. sabah 7-8. babam geldi uyandırmaya, oğlum kalk! dedi. bayram günü gibi gülüyor o stresli adam, çocuk gibi resmen. televizyonu aç, aldık kupayı dedi. her kanalda bülent k. ve hakan ş. ellerinde kupayı havaya kaldırıyolar. yüzümü alıyor bir gülümseme, içim kıpır kıpır. ameliyatı falan da umursamıyorum. gidiyorum ameliyathaneye, 19 dikiş atılıyor bacağıma. akşamında deli gibi sancılar çekiyorum. acıyı size şöyle açıklayayım; doktor iki ayağından ameliyat edemeyiz acıyı kaldıramaz demiş. ben o ameliyata babamla beraber güle güle gittim. o günden beri de galatasaray'la ağlar galatasaray'la gülerim.

    edit: kalp krizi sebebiyle kendisini 31 ağustos 2021'de kaybettim. mekanın cennet olsun babacım, galatasaray bana emanet, güzel uyu.
App Store'dan indirin Google Play'den alın