27
"karlarla kapansa da sana çıkan yollar, küreklerle geleceğiz şanlı galatasaray"
tabii ki bana düşmez, hadi çıkın ipeçi'ye gidin demek, bu karda kışta. üstelik bulunduğum yerde hava sıcaklığı 20 derecenin üstündeyken fazla romantik bir klişe gibi duruyor yukarıdaki giriş cümlesi, hak veriyorum.
fakat bir yandan da, bugün orada olabilme şansına sahip insanları nasıl kıskandığımı paylaşmak istiyorum. istanbul'un en ufak yağmur damlasında dahi felç olan trafiğine inat, kar topu oynayarak, topkapı'dan salona yürümek, bir nevi ödül gibi içini kırmızının ateşiyle ısıtanlara.
bugün üstelik daha da özel bir gün. salona gidenleri ilk karşılayacak olanlar, belki de parmakları havada bir halde, kupaları salonun bir köşesinde duran kupalarının da verdiği gururla kadın takımımız olacak. seneler sonra ilk defa peşinden koşanlara istediğini vermeye başlayan takımımız, düşündüğümüzden dahi çok daha önemli bir psikolojik eşiği aştı bu haftasonu; sevenleriyle bugün salonda kutlayabilmek onların en büyük hakkı.
ardından ise, bu sene galatasaray'ımızın müzesine avrupa'dan bir kupa daha getirmeye en yakın aday olan erkek basketbol takımımız çıkacak sahneye. takım zor bir virajdan geçmekte ve başta sakatlıklar olmak üzere sıkıntılar hepimizin malumu. zaten böyle durumlar da taraftarın devreye girmesi gereken en zaruri süreç, çünkü biliyoruz ki bu takım da hep birlikte bizimle büyüyecek.
geçtiğimiz sezon tüm avrupa'nın en büyülü salonu haline getirdiğimiz ipekçi'nin aynı kıvama gelmesine belki hala vakit var, lakin genelde egosu üzerinden eleştiriler alan sayın ataman dahi ısrarlı bir şekilde ricacı olmuşsa o salon dolsun diye; bize düşen daha hızlı koşmak, sever adım gitmek..
yazmıştım daha önce, dilediğin zaman galatasaray'a ulaşabilmek nasıl bir ödüldür bu hayatta diye; bugün o lükse sahip değilim ben, belki de bir hatanın kefaretinden.
ancak lapa lapa kar yağsın da okullar tatil olsun diye dua ederken bazıları, bize ait bu sevdayı paylaşanların ise, maç üzerinden kendi takvimlerini ayarladığını bildiğimden, yine de içim rahat hafiften. bu salon tekrar cehennem olacak çünkü o adamların yürekleriyle..
önce kadın takımıyla kutlama,
sonra erkek takımıyla, kupaya giden yoldaki en ses getirici adım..
yürüyelim arkadaşlar,
gümbür gümbür;
galatasaray ulan !
tabii ki bana düşmez, hadi çıkın ipeçi'ye gidin demek, bu karda kışta. üstelik bulunduğum yerde hava sıcaklığı 20 derecenin üstündeyken fazla romantik bir klişe gibi duruyor yukarıdaki giriş cümlesi, hak veriyorum.
fakat bir yandan da, bugün orada olabilme şansına sahip insanları nasıl kıskandığımı paylaşmak istiyorum. istanbul'un en ufak yağmur damlasında dahi felç olan trafiğine inat, kar topu oynayarak, topkapı'dan salona yürümek, bir nevi ödül gibi içini kırmızının ateşiyle ısıtanlara.
bugün üstelik daha da özel bir gün. salona gidenleri ilk karşılayacak olanlar, belki de parmakları havada bir halde, kupaları salonun bir köşesinde duran kupalarının da verdiği gururla kadın takımımız olacak. seneler sonra ilk defa peşinden koşanlara istediğini vermeye başlayan takımımız, düşündüğümüzden dahi çok daha önemli bir psikolojik eşiği aştı bu haftasonu; sevenleriyle bugün salonda kutlayabilmek onların en büyük hakkı.
ardından ise, bu sene galatasaray'ımızın müzesine avrupa'dan bir kupa daha getirmeye en yakın aday olan erkek basketbol takımımız çıkacak sahneye. takım zor bir virajdan geçmekte ve başta sakatlıklar olmak üzere sıkıntılar hepimizin malumu. zaten böyle durumlar da taraftarın devreye girmesi gereken en zaruri süreç, çünkü biliyoruz ki bu takım da hep birlikte bizimle büyüyecek.
geçtiğimiz sezon tüm avrupa'nın en büyülü salonu haline getirdiğimiz ipekçi'nin aynı kıvama gelmesine belki hala vakit var, lakin genelde egosu üzerinden eleştiriler alan sayın ataman dahi ısrarlı bir şekilde ricacı olmuşsa o salon dolsun diye; bize düşen daha hızlı koşmak, sever adım gitmek..
yazmıştım daha önce, dilediğin zaman galatasaray'a ulaşabilmek nasıl bir ödüldür bu hayatta diye; bugün o lükse sahip değilim ben, belki de bir hatanın kefaretinden.
ancak lapa lapa kar yağsın da okullar tatil olsun diye dua ederken bazıları, bize ait bu sevdayı paylaşanların ise, maç üzerinden kendi takvimlerini ayarladığını bildiğimden, yine de içim rahat hafiften. bu salon tekrar cehennem olacak çünkü o adamların yürekleriyle..
önce kadın takımıyla kutlama,
sonra erkek takımıyla, kupaya giden yoldaki en ses getirici adım..
yürüyelim arkadaşlar,
gümbür gümbür;
galatasaray ulan !
