8 mayıs 1994 sarıyer galatasaray maçı

• 1

  inönü stadyumu'nda oynanan ve 2-0 galatasarayımız'ın üstünlüğü ile tamamlanan turkiye birinci ligi 1993 1994 sezonu 29. hafta karşılaşması.
  
  gollerimiz 12. dakikada tugay kerimoğlu ve 85. dakikada suat kaya'dan gelmiştir.
• 2

  tam hatırlamıyorum ama ligin sondan bir hafta önceki maçı olabilir bu maç. inönü öyle kalabalık zor görmüştür. beleştepe de bile binlerce insan vardı. zaten tribünde yeni açık eski açık numaralıdan sonra beleştepe ile de karşılıklı yapmıştık bir çok defa.
  
  maç 1-0 idi ama sarıyer bir çok gol pozisyonu kaçırmıştı. maçın sonlarına doğru tribünde büyük gerilim vardı. 40 binden fazla insanı rahatlatan gol gelince zaten, tribün yıkıldı resmen.
• 3

  son dakikalara girilirken tugay kerimoğlu, ceza sahası içinde feridun'a faul yapmış, o sırada yerden çim kalkmıştı. tugay da çıkan çim parçasına ayağı ile vurarak ceza sahası dışına itip, hakeme göstermiş; hakem de bunun üzerine penaltı değil serbest vuruş vermişti.
  
  gündüz maçıydı, misafirlikte izlemiştim; şampiyonluk için geri sayıma başlamıştım.
• 4

  maç öncesi fenerbahçe 7 mayıs 1994 fenerbahçe beşiktaş maçını kazanıp maç fazlasıyla liderliğe yükselmişti. bu stres yetmezmiş gibi sarıyer de düşmemeye oynuyordu. haftaya son sırada girmelerine rağmen kazanmaları durumunda bir anda 13. sıraya fırlayabilirlerdi. o yüzden can havliyle mutlaka puan ya da puanlar almak istiyorlardı. bu maçtan iki hafta önce 24 nisan 1994 gençlerbirliği galatasaray maçını kaybeden takımımız da bu stresi besleyen bir ögeydi. maçın 10. dakikası civarında tugay'ın attığı golle öne geçmiştik ama gelmeyen ikinci gol son dakikalara yaklaşırken stresin bokunu çıkartmıştı. neyse ki korkulan olmamış, suat kaya ile 85. dakikada ikinci golü bulmuştuk. şampiyonluk artık çok yakındı.
  
  (bkz: 15 mayıs 1994 galatasaray bursaspor maçı)
• 5

  hayatımda en çok strese girdiğim dakikaların geçmediği az sayıdaki maçtan biridir.sondan bir önceki haftaya fenerin 1 puan önünde lider girdik. (bkz: 7 mayıs 1994 fenerbahçe beşiktaş maçı) cumartesi akşamı fener beşiktaşı kadıköyde 2-1 yenince maç fazlasıyla lider oldu.
  maçı tv de vermiyor radyo elimde odamda dışarı seyrederek maçı dinliyorum.erkenden golü buluyoruz tugayla (penaltıdan) bereket versin ama ondan sonra maç acaip bir sessizlik içinde geçiyor.
  
  dakikalar geçtikçe el radyosu elime yapıştı terden.ulan şu maç bitsin artık diyorum odada volta atıyorum bir yandan.
  derken 80’li dakikalar oynanırken yanlış hatırlamıyorsam trabzon-kayseri maçına döndü ’mikrofonlar’ (maçlar dönüşümlü yayınlanıyordu malum).trabzon gol atmıştı ve spiker golü anlatıyordu ki şimdi istanbuldayız dedi ve nerdeyse sarıyer gol attı korkusundan 12 yaşında kalp sektesinden gidecektim. 2.golü atabileceğimiz aklıma gelmiyordu ve kaçan şampiyonluk kabusları görüyordum resmen.
  neyse ki istanbuldaki gol bizim golümüzdü ve son haftaya da lider giriyorduk
• 6

  inönü stadında oynanıp taraftarımızın tribünleri tıklım tıklım doldurduğu maç.
  gollerimizi tugay ve suat atmıştı.
  
  maçı o zamanlar daha yeni palazlanmaya başlayan cine 5 yayınladığı için canlı izleyememiştim, neyse ki maç bittikten sonra show tv 90 dakikayı banttan yayınlamıştı.
  
  keşke şu maçın görüntülerini de bulabilsek.
• 7

  senelerdir bir türlü bulamadigim bu maçin görüntülerini en sonunda buldum.
  
  https://youtu.be/TujaeORzYBg
  
  edit: o sezon ligin ilk yarisinda oynanan maçi da biz yine 2-0 kazanmistik ve gollerimizi yine tugay ve suat atmisti. bu da böyle ilginç bir ayrintidir.
• 8

  sabahın erken saatlerinde inonude kapalı sırasina girip bir türlü kapaliya giremedigim ve kapaliya giremedigim için bunu gurur meselesi yapıp her iki açık tribüne de girmeyip(bilmem kaç yıllık omrumde giremedigim tek mactir) altunizade capitol avm ( o zamanlar anadolu yakasında sadece capitol ve fenerbahce pyramid vardı alışveriş merkezi olarak) ye gidip radyodan dinleyip bol stres yasadigim maçtır efendim.
  kapalı kuyruğu yoğunluktan en az 4 veya 5 tane büyük s yapmıştı. cok acaip ve belalı tayfalar gelmiştir maça pek rastlanilmayan. zira tarlabaşı, acıbadem gibi o yıllarda isminden söz ettiren tayfalarimizin en güçlü olduğu donemlerdir
• 9

  tugay kerimoğlu'nun kaptan çıktığı ve çok iyi oynadığı stres dolu karşılaşma.
• 10

  babam ve ağabeyimle beraber gittiğimiz, dünyanın en güzel renkleri olan sarı ve kırmızıyı ilk kez canlı bir şekilde gördüğüm, tribünde izlediğim ilk maç. stada motorla yanaşmış, maçı kapalıdan takip etmiş, tugi'nin ve suat'ın golleriyle kazanmıştık.
  
  bir daha canım babamla beraber statta maç izlemek kısmet olmadı. ancak ne mutlu ki cimbom bizi o gün üzmedi. ne mutlu ki atılan gollerle sarmaş dolaş olmamıza, beraber "sarı, kırmızı, şampiyon, cimbom diye haykırmamıza, yorgun ama mutlu bir şekilde eve dönmemize sebep olup hayatımdaki bu önemli anı bana hep mutlulukla hatırlattı.
• 11

  inönü stadyumu'nda eski açıkta kapalıya doğru olan tarafta seyrettiğim zaman zaman yağmurlu havada oynanan ve uğur tütüneker'in sakatlanması ile artan stres altında devam eden maç.
  
  aklımda kalan en belirgin şeyler*:
  roger ljung'un hemen önümüzde yavaş yavaş auta çıkan topa herhalde üstü kirlenmesin diye kaymaması,
  beleştepe'nin bir tribün kadar dolu olması,
  eski açık sol üst deplasman tribünündeki az sayıda ateşli, genelde yaşlı ve ağır şemsiyeleriyle sarıyer taraftarı,
  tugay kerimoğlu'nun maç sonu kapalıya doğru yaptığı 5'li yumruk şovu ve hırsını alamayıp reklam panosunu tekmeleyişi'dir.
  
  bir de tabii ki* sallasana sallasana mendilini, çavuşoğlu kurtarsana fenerini.