ilk maçını ali sami yen'de 0 - 1 kaybettiğimiz eşleşmenin rövanşı olan karşılaşma. deplasmanda 1 - 2 kazanan galatasaray, kupa galipleri kupasında çeyrek finale çıkmıştır. o sezon namağlup şampiyon olan werder bremen çeyrek finaldeki rakibimiz olmuş, almanya'da hakemin, türkiye'de şansın yardımıyla galatasaray'ı elemiştir.
*milli takım bazında az farklı mağlubiyetlere sevindiğimiz, kulüplerin 3. sınıf yabancıları transfer edebildiği dönemlerde elde edilen başarılar bunlar. şansa elde edilmiş, tek sezonluk başarı hikayesi değil. şampiyon kulüpler kupası 87 - 88 sezonunda şampiyon olan psv tek mağlubiyetini istanbul'da almış, 3 - 0'lık ilk maç skoruna rağmen elenme korkusu yaşamıştır. 88 - 89 sezonunda aynı organizasyonda galatasaray yarı final oynamıştır. iki yıl sonra kupa galiplerinde yarı final kaçırılmıştır. bir sonraki yıl alman temsilcisi uefa kupası dışına itilmiş, roma sami yen'de mağlup edilmesine rağmen çeyrek final yakalanamamıştır. ertesi yıl m. united elenmiş ve sekiz takımdan oluşan şampiyonlar ligine katılım sağlanmıştır. takip edilen yıllarda defalarca şampiyonlar ligine katılan kulüp, 2000 yılında uefa kupası'nı kazanmıştır. ekonomik sorunlara ve dağılan şampiyon kadroya rağmen iki sezon daha avrupa kupalarında çok büyük başarılar elde edilmiştir.
15 yıla yayılan bir başarı hikayesinden bahsediyoruz. medyada kimilerinin ısrarla iddia ettiğinin aksine uefa kupası şampiyonluğu şans eseri elde edilen bir başarı değil, yıllar önce ekilen tohumun bin bir emekle, sabırla meyve vermesidir. ne yazık ki 2002 sonrasında avrupa hedefi bir kenara koyulmuş, ünal aysal dönemi bir kenara bırakılırsa, kulüp ulusal başarılarla yetinir hale gelmiştir. yeniden odak noktamızın avrupa kupaları olması, yeni bir başarı hikayesi başlatabilmemiz için belki de bir kıvılcıma ihtiyacımız vardır:
(bkz:
21 şubat 2019 benfica galatasaray maçı)
