çocukluğuma dair benim açımdan iki efsane vardı. ne alaka bilmiyorum birisi rui costa. o bırakalı çok oldu. diğeri de totti. bana hep en güçlü futbolcu gibi geliyordu niyesini vs bilmiyorum, oturup kaç kere izlemişimdir onu da bilmiyorum, büyük ihtimal 20 kere 90 dakika maçını izlemeden o kadar sevmiştim. bugün bırakıyor lan adam, çok duygusalım sözlük. pazarımı totti'ye ayırdım saatlerdir maçı bekliyorum içerekten. keltoş yine yedek bıraktı reisi. kodumun digitürk mü artık yeni adı neyse o zıkkım da maç sonunu vermeyecek, önünü de doğru düzgün vermedi zaten. paranız batsın, endüstriniz batsın ulan. roma kavga olayları vs tamam ben de sevmem, derdim var tamam ama totti bırakıyor ya ben bugün bi tık daha büyüyeceğim sözlük.
(bkz:
totti é la roma)
edit:
olenekadarhepseninyanindayiz sağolsun italyanca yanlışlığımıza el attı.