nedendir bilmem atmosfer olarak bana prandelli döneminde içeride oynadığımız kasımpaşa maçını hatırlatan maç:
(bkz:
31 ekim 2014 galatasaray kasımpaşaspor maçı)
...
o dönemde de ite kaka, tek farklı galibiyetlerle, kısır bir futbol oynayarak gidiyorduk. içeride fenerbahçe maçını kazanınca yine her şey bir anda güllük gülistanlık olmuştu:
(bkz:
18 ekim 2014 galatasaray fenerbahçe maçı)
...
sonrasında ne mi olmuştu? başakşehir'den 4 tane yemiştik ve oklar hem prandelli'nin hem de futbolcuların üzerine dönmüştü:
(bkz:
26 ekim 2014 istanbul başakşehir galatasaray maçı)
...
işte
31 ekim 2014 galatasaray kasımpaşaspor maçı yine böyle bir atmosfere sahipti. herkes bu maçı oyuncuların kendini ispat etme, ligin kalanı için yeniden ayağa kalkma maçı olarak görüyordu. hatta o maçın başlığı biraz okuyunca kısa bir nostalji yaşamak mümkün.
...
sonuç ne mi oldu, kasımpaşa maçını son dakikada attığımız golle kazansak da 2 hafta sonra içeride trabzon'a farklı yenilince, bu maç prandelli'nin de sonunu getirmişti.
(bkz:
22 kasım 2014 galatasaray trabzonspor maçı)
...
kısacası bu maç belirtildiği gibi (
#2069047) bir şeylerin hasır altı edildiği, bir maçlık performanslarla günün kurtarıldığı bir maç asla olmamalı. ben şahsen bu takıma inancımı geçen haftaki derbide
* 1 hafta boyunca bas bas "çok iyi hazırlandık, yenmeye gidiyoruz" diye bağırıp, kaleye gidemeyen oyuncuları görünce kaybetmiştim. bakalım tarih tekkerrürden mi ibaret olacak yoksa takım bir hava yakalayıp bir maçlık değil, sezon sonuna kadar yetecek reaksiyonu gösterebilecek mi? ikinci seçenek için sihirli değnekten fazlası gerekiyor gibi görünüyor ama dileyelim ki öyle olsun...
...