22 eylül 2022 türkiye lüksemburg maçı

• 76

  3-3 tamamlandı. 5. maçlar sonunda grup liderliğini garantiledik ve uefa uluslar ligi'nde b ligi'ne yükseldik.
• 77

  stadyumun anonsçusu olsam salako müziği çalacağım rezilliğe sahne olan maç. düşünsenize tüm stadda şu sözler yankılanıyor:
  salakonun, hünerleri aman allah
  şaşırtır köylüleri, kabadayı salako
  hem de çifte yürekli, vay vayy
  geliyor salakooo eyvaaahhh
  aman salakoooo yaman salakoooo
  
  (bkz: bizim cacıklar).
• 78

  türk futbol tarihinin en ağır rezaletlerinden birine sahne olmuş maç.
  
  yani forma şansı bulan oyuncuları, oynayabilecek isimleri tek tek almaya kalksam belki €200m harcarım, hepsini alamam. daha havuzda olup da buraya gelmeyen-gelemeyenler var.
  
  yıldızı eyüpspor’da oynayan takımdan iç sahada 3 gol yiyip 1 puanı mucize golle kopartmak çok yakıştı. helal olsun milyonluk…
• 79

  maçın sonunda spiker gururla b ligindeyiz bize beraberlik yetiyordu dedi. bu yüzden çok da beklenti içine girmemek lazım. vasatlık kan damarlarımızın içinde.
• 80

  lüksemburg zayıf değil demiştik maç öncesi. yine de yenmek daha iyi olurdu ama neyse.
  
  3-3 ms.
• 81

  bir haftadan beri gol yemeden kazanacağız, vurucaz kırbacı diye saçma sapan bir baskı altında bıraktı takım ve teknik kadro kendini. gördüğümüz gibi c ligi'nde bile kendimizi rezil edecek birşey yapabiliyoruz. bir bakmak lazım ama lüksemburg tarihinde bir maçta 3 gol atmamış olabilir. :)
• 82

  hâlâ türk futbolundan ve futbolcusundan profesyonellik ve disiplin beklenildiğini gördüğümüz maç olmuştur. toplumsal konjonktürde ve toplum karakteristiğinde analiz edeceğim maçı. buyurun başlayalım:
  
  biz buyuz anlayın artık. birkaç güzel iş yaptığımızda bizim kadar olamayanları aşağılama eğilimli oluruz. eziklik psikolojisi bunu gerektirir çünkü. senelerdir ezildik hep niceliğe baktık çünkü niteliğe değil. nicel olarak üstün olana yalakalık yaptık, nitel üstünlüğü olanı ise hor gördük, enayi yaftası yapıştırdık.
  
  bir milletin kültürü siyasetinden, sporuna, sanatından, mimarisine her şeyine yansır. türk milli takımının ve ülke futbolunun senelerdir lakayıt ve laubali olmasının müsebbibi yozlaşmış kültüre sahip olmamızdır. efendi ve işini yapanı ezikleme, yağcılık ve üç kağıtçılık yapanı ise yerlere göklere sığdıramama. olayın özeti budur.
  
  bu maç da bize göstermiştir ki, türk milli takımından da, türk futbolcusundan da uzun vadede bir şey olmaz, olamaz. rakibi küçümsemek, maçtan önce bazı futbolcu veya futbolcuların “biz buraların takımı değiliz” minvalinde üst perdeden konuşmaları, birkaç maç bizden kat be kat kalibre anlamında kötü olan takımları yendik diye disiplinden ve profesyonellikten taviz verip “ne oldum” havaları. netice bu.
  
  bizim yerimiz hep alt klasmanlardı zaten. lüksemburg gibi teknik olarak iyi olmayan ama iş ahlakı olan takımlarla yarışmak bizim hak ettiğimiz statü. çünkü biz kendimizi koyunun olmadığı yerde abdurrahman çelebi’lik taslayan keçi yerine koyuyoruz. üstelik iş ahlakına da sahip bir millet değiliz, olmayacağız da.
• 83

  çok fazla yorum yapmaya gerek olmayan maçtır. san marino ile berabere kaldığımız günlere selam çaktığımız maç.
  (bkz: skandal)
• 84

  skandal bir skor ile sonuclanan mac. ufak bir kaza falan degil, büyük bir skandal.
  
  ama yorumlara bakiyorum, millet sikayet edecegine "helal olsun ismail" falan yazmaya baslamis. iyice vasata alisti ülke.
• 85

  futbolculara değil hocaya yazar. fatih terim başarısız olunca nasıl ki oyuncular değil terim konuşulduysa şimdi de kuntz konuşulmalı. zaten bu adam neden milli takıma geldi onu hala bilmiyorum ben.