139
açıkçası insanlık dersi olarak görebileceğimiz bir maç oldu ve dünya genelinde şiddet olayları konusunda ilk akla gelen sırp milletinden de böyle bir şey görmek, beni biraz düşündürdü. günlerdir basınımızda, ve sosyal medyada, kendi kendimizi gazlamışız resmen. kendimizi nasıl biliyorsak, başkalarını da öyle sanıyoruz. benzer durum bizde olsa, bu maç ölüm kalım maçı olarak görülecekti, o oyuncular bile sanki ölen çocuğun ruhuna saygı için oynar moda getirilecekti ve %99 olay çıkacaktı. bu rakibe yönelik pankart veya yabancı madde olarak tabi ki. dün sırplar büyük bir sınav verdiler, salonda sadece yas tuttular, maçlarını izlediler ve kaybeden takımlarını alkışladılar. bunun sebebi ne bilemiyorum, sağlam güvenlik önlemi mi, cezalardan korkmaları mı, idarecilerin gayet güzelce ortamı yumuşatma çalışmalarının sonucu mu fakat bilmeye de gerek yok. gayet insanca şekilde ağırladılar, kızılyıldız yönetimi, oyuncuları ve taraftarı kesinlikle adamlık örneği gösterdiler. halen daha burada bile, istanbul'da şöyle böyle yaparız diyenleri görünce bizde, utanıyorum. keşke bu adamlar gibi sağduyulu olsak. gittiğimiz karşıyaka, fener, beşiktaş deplasmanlarıyla kıyaslanamazdı dünkü atmosfer, buradan kastım tribün desteği falan değil, o konuda bizden gerideler bu bir gerçek, yunan ve sırp taraftarlar ateşli görünüyor ama bizde daha kalabalık bir destek oluyor. kastettiğim şey nefret duygusu. (bana göre sırp taraftarların çıkarrdığı olay sonucu ama sebebi ne olursa olsun) taraftarlarını öldürmüş bir takıma nefret duymadan maç izleyebildiler. hal böyleyken ksk, fener, beşiktaşlı karakter yoksunları neden bize bu kadar nefret duyuyor bilmiyorum. objektif olarak söyleyebilirim ki, bizim onlara karşı tutumumuz çok daha yumuşak. elbette her grupta var holiganlar, pislikler, olay çıkaran tipler ama cidden bu nefret duygusu bizde çok daha az. dünkü maç öncesi bile, "gidin de orada bi saldırıya uğrayın keşke" diyen tonla adam oldu, inanılır gibi değil. umarım izleyip onlar da bir ders çıkarabilirler, şu nefret duygusunu azaltıp biraz daha insan olmaya çalışabilirler. bu da yanlış anlaşılmasın, sevgi görmeye falan ihtiyacımız yok, ülkenin en kazanma ruhuna sahip takımı olduğumuzu kanıtlıyoruz sürekli. istedikleri yatırımları yapıp yıllarca elde edemekleri şeyleri biz birbir yapıyoruz, top8, kadınlar euroleague şampiyonluğu gibi. bu yılda top8 yolunda ilerliyoruz inşallah. ama en sevdiğim özelliğimiz, neredeyse bizim içimizden bile umut beslenmeyen maçlarda çıkıp aslan gibi oynayıp, dostu düşmanı dumura uğratan galibiyetler alabilmemiz.
maça gelecek olursak, sezon genelinde en dsiplinli oynadığımız maç olabilir. kızılyıldız'ın oyuncu kalitesi bizim gerimizde, her ne kadar kadro planmamız iyi olmasa da, bu farkı ortaya koyup maçı kontrolden çıkmadan götürebildik. kızılyıldız'ın baya düşük dış şut yüzdesi de etkili tabi bunda. ayrıca sezon genelinde pek göremediğimiz şekilde, dengeli katkılar aldık oyuncularımızdan. erceg ve sinan kendi performanslarından baya uzak olsa da, micov, pocius ve carter'dan aldığımız katkı galibiyeti getirdi. grubun zorluğu ortada ama bu galibiyet moral ve inanç konusunda hepimize iyi geldi. bu işi sonuna kadar götüreceğiz ve top8 iddiamızı sürdüreceğiz, bu bir gerçek. ergin ataman gerçek bir lider, zor durumlarda çıkıyor adamın yetenekleri. müthiş dsiplinli, sakin halde tuttu takımı maç boyu, ve tebrikleri aldı. son olarak, umuyorum istanbul'daki rövanşta, tribünde biz de insancıl şekilde dururuz, sırpların dahi karakter anlamında değişebildiğini gördükten sonra, umarım biz de değişebiliriz. hatta mümkünse şu maç öncesi dediklerimizi, düşündüklerimizi bir daha yapmayız.
