düşündükçe basiretimi bağlayan, elimi ayağıma dolandıran maç. totem falan değil ciddi yazıyorum, şu son 4 aşırı önemli maçı gol yemeden 1-0, 2-0, 1-0 ve 1-0 kazandık ya, allah'ın sevgili kuluyuz yani bunu biraz muslera'ya, biraz da evliyalara borçluyuz resmen. hiçbirinde babalar gibi oynamadık, kalemizde nice pozisyonlar muslera ve şans sayesinde gol olmadı, ittire kaktıra attık ve özetle, şanslıydık!
bu maçta kalede muslera faktörü yok, takım kaç haftadır "bangır bangır" oynayarak değil de biraz tecrübe, biraz şans, bolca da sonuca oynayan büyük takım gibi performans göstererek bugünlere geldi.
gençlerbirliği pis bir takım, çok ters oyuncuları var. yani bu maçta diğer maçlarda olduğu gibi pozisyon vereceğiz ama gol olma şansı bir tık daha yüksek olacak. taraftar takımı ya ateşler ya ateşler. uyuz bir futbol ile bu maçı rahat geçiremeyiz.
aman diyorum, başımız ağrımasın. giden arkadaşlar ne olur takımı ateşlesinler. savaşlarda da bu böyledir, moral bir ordunun her şeyidir. en iyi silahlar, en yıldız oyuncular bile olsa moral motivasyon ve inanç durumu bambaşka bir noktaya taşıyabilir. türk savaşlar tarihi buna yönelik nice örnekle doludur. o yüzden takımımızı havaya sokup iyi bir oyun sergilemesini sağlayalım. sonra
gerisi gelir zaten.