251
herhalde iki yıldır beni heyecanlandıran tek veya bir buçuk galatasaray maçıdır. riekerink yönetimindeki 2016 beşiktaş deplasmanında ilk yarıda oynadığımız o müthiş oyunu genele yayamadığımız için onu yarım olarak sayıyorum. fikrimce şampiyonluğumuzu da o maçta beşiktaş'a kendi ellerimiz ve aurelien chedjou'nun hataları sayesinde vermişizdir.
çocukluğum 90'lı yılların ortalarına tekabül ettiği için özellikle 2000'lerdeki eric gerets'li hakan şükür necati ümit karan hasan kabze, feldkamp'lı hakan şükür nonda ümit karan, fatih terim'li elmander baros necati drogba burak yılmaz varyasyonlu takımların oynadığı tüm maçları, attığı gollerin de büyük bir çoğunluğunu hatırlayan bir galatasaray'lı olarak futbol coşkumuzu bu hücüm hatlarının verdiği coşkuya benzettim. dikkatli okurlar farkeder ki bu kadroların hepsi şampiyonluk kazanmış kadrolar ancak lucescu ve hamzaoğlu dönemlerini dahil etmedim. benim gözümde çok değerli iki şampiyonluk kazansalar da ben bu denli dominant ve coşkulu oynadığımız maçların sayısını bir elin parmağıyla gösteririm size.
şimdi demek istediğim noktaya gelirsek, ben şampiyonluk için galatasaray'ın her daim kadrosunda 3-4 forvet olmasının gerektiğini düşünüyorum. yukarıda saydığım kadroların da hepsinde birbirinden farklı oyun karakterlerine sahip 3-4 forvet oyuncusu bulunuyor. 2017-2018 kadrosunda sinan gümüş'ü mental olarak saymadığım için gomis ve eren gibi aynı tip iki forvet ile şampiyonluk yarışında alternatifsiz kalabileceğimizi düşünürken aklıma çocukluğumun uefa kadrosu geliyor. hagi ile beslenen hakan şükür ve arif erdem ikilisinin kazandığı 4 şampiyonluk ve uefa kupasını düşündüğümüz zaman ise yüzlerde bir tebessüm oluyor.
işte bu noktada aklıma fatih terim'li yıllardaki okan-suat-emre ve selçuk-melo-engin baytar(hamit) ortasahadaki müthiş pres gücü ve pas kalitesi geliyor. bu sene de kadromuzda bu dinamizmi müthiş bir sertlikle sağlayacağımız fernando-ndiaye-belhanda (gelirse asamoah) gibi oyuncularımız var. bu sebeple gomis ve eren'in aksine açık alanda da hücumda kolay hızlanabilen, savunma arkasına sarkan ve sürpriz şutları olan bir oyuncu ihtiyacımızı genç ve yetenekli bir oyuncuyla giderirsek mayıs'lar tekrar bizim.
çocukluğum 90'lı yılların ortalarına tekabül ettiği için özellikle 2000'lerdeki eric gerets'li hakan şükür necati ümit karan hasan kabze, feldkamp'lı hakan şükür nonda ümit karan, fatih terim'li elmander baros necati drogba burak yılmaz varyasyonlu takımların oynadığı tüm maçları, attığı gollerin de büyük bir çoğunluğunu hatırlayan bir galatasaray'lı olarak futbol coşkumuzu bu hücüm hatlarının verdiği coşkuya benzettim. dikkatli okurlar farkeder ki bu kadroların hepsi şampiyonluk kazanmış kadrolar ancak lucescu ve hamzaoğlu dönemlerini dahil etmedim. benim gözümde çok değerli iki şampiyonluk kazansalar da ben bu denli dominant ve coşkulu oynadığımız maçların sayısını bir elin parmağıyla gösteririm size.
şimdi demek istediğim noktaya gelirsek, ben şampiyonluk için galatasaray'ın her daim kadrosunda 3-4 forvet olmasının gerektiğini düşünüyorum. yukarıda saydığım kadroların da hepsinde birbirinden farklı oyun karakterlerine sahip 3-4 forvet oyuncusu bulunuyor. 2017-2018 kadrosunda sinan gümüş'ü mental olarak saymadığım için gomis ve eren gibi aynı tip iki forvet ile şampiyonluk yarışında alternatifsiz kalabileceğimizi düşünürken aklıma çocukluğumun uefa kadrosu geliyor. hagi ile beslenen hakan şükür ve arif erdem ikilisinin kazandığı 4 şampiyonluk ve uefa kupasını düşündüğümüz zaman ise yüzlerde bir tebessüm oluyor.
işte bu noktada aklıma fatih terim'li yıllardaki okan-suat-emre ve selçuk-melo-engin baytar(hamit) ortasahadaki müthiş pres gücü ve pas kalitesi geliyor. bu sene de kadromuzda bu dinamizmi müthiş bir sertlikle sağlayacağımız fernando-ndiaye-belhanda (gelirse asamoah) gibi oyuncularımız var. bu sebeple gomis ve eren'in aksine açık alanda da hücumda kolay hızlanabilen, savunma arkasına sarkan ve sürpriz şutları olan bir oyuncu ihtiyacımızı genç ve yetenekli bir oyuncuyla giderirsek mayıs'lar tekrar bizim.
