11
yönetim futbolcu taraftar bestesinin çıktığı maç olarak da hatırlanan karşılaşma. ali sami yen'de bu maçtan önce oynanan maç seyircisiz oynanan 30 mart 2008 galatasaray gaziantepspor maçıydı. o sezon iç sahadaki 6. seyircisiz maçımızdı. rahmetli özcimbomlu sezgin önde olmak üzere bir grup taraftar takım otobüsünü numaralının önünde karşılamıştı. o maçta alınan beraberlik sonrası fenerbahçe 2 puan önümüzde geçmişti, sivasspor ile de puan puana gelmiştik.
meşhur 6'da 6 olayı o maçtan sonra çıkmıştı. hoca takımı bırakmıştı, song ve lincoln dışında yabancı oyuncu yoktu. özellikle song son haftalarda sakatlıklarla boğuşuyordu. özhan canaydın döneminin sonu gelmişti ama saha dışında ufak çaplı bir enkaz vardı. fenerbahçe ise tarihinin en güçlü kadrolarından birine sahipti. roberto carlos ve mateja kezman gibi iki dünya yıldızının tanında alex, tümer, lugano hatta gökhan gönül gibi pek çok önemli futbolcusu vardı. son 4 yılda 3 şampiyonluk kazanmışlardı, saha dışında maddi manevi çok daha güçlülerdi. şampiyonlar ligi'nde çeyrek final oynamışlardı,
ancak tüm bu siklet farkına rağmen fenerbahçe bir türlü ligi sıyıramıyordu. bitime 6 hafta kala hocasız, parasız, yabancısız galatasaray'ın sadece 2 puan önündeydi. galatasaray'ın bu 6 haftada hem lider fenerbahçe hem de aynı puanda olduğu sivasspor ile maçı vardı. biz de 6 maçı kazandığımız takdirde herhangi bir staddan gol haberi beklemeden şampiyon olabilecektik.
bu serinin 2. maçıydı işte bu karşılaşma. o dönemin azılı unileriydik, x şehrin falanca meydanından gecenin körü kalkan bir otobüse binip istanbul'a gidiyorduk. 1 ay içinde sami yen'de 3 maç vardı; trabzonspor-fenerbahçe-oftaş. oftaş zaten şampiyonluk maçı olacaktı, fenerbahçe de gizli şampiyonluk maçıydı. bir de devam eden vizeler vardı. o yüzden pas geçtiğim bir maç olmuştu. çıkıp bir yerde de izleyememiştim. belli kısmını radyodan dinlediğimi hatırlıyorum sadece.
karşı ua'nın şampiyonluğa geri sayan meşhur pankartı vardı. maç öncesi 5'te 5 istiyoruz diye açılıp maç sonu arkası çevrilince 4 kaldı yazısı beliren bir pankart vardı. bir önceki hafta meşhur çamurlu maçta son dakikada gelen galibiyetten sonra bu hafta da tek golle üç puanı almıştık.
bu maçın ikinci yarısı ise aslında ertesi gün ankara'da jandarmanın sorumluluk sahasındaki bir bozkırın ortasında oynanmıştı. fenerbahçe ankaraspor deplasmanında 2 puanı bırakırken mateja kezman'ın fezaya diktiği penaltı are you player fırçasıyla bitecek süreci başlatmıştı onun adına. artık puan puana gelmiştik, fenerbahçe'nin biri sami yen'de olmak şartıyla iki beraberlik lüksü ortadan kalkmıştı.
bu maçtan sonrası enteresandı zaten. ertesi hafta fenerbahçe denizli'yi kadıköy'de rahat geçerken biz de olimpiyatta o dönemki adıyla ibbspor'a 3 tane sallayıp soluğu derbinin bilet kuyruğunda almıştık. derbi'de shabani nonda'nın golüyle kazanıp 3 puan öne geçmiştik, taraftar dışarda tura çıkmıştı. ertesi hafta mehter marşıyla maça hazırlanan bülent uygun ve talebelerinin hevesini beş golle kursaklarında bırakmıştık, taraftar dışarda tura çıkmıştı. son hafta da hakikaten şampiyon olmuştuk, taraftar dışarda tura çıkmıştı.
şimdi 2 saatte geçiyor şampiyonluk sevinci. o dönem bir ay boyunca her pazar tur atmıştık resmen...
bu maçtan önce kaç senedir derbi kazanamıyor diye gazlanan ama ligde ununu elemiş eleğini asmış trabzonspor avni aker'de fenerbahçe'yi paralamıştı son haftada. bu da bu maç yazısını sezonun kalanının hikayesine taşınma sebebi olan bir anektoddur.
meşhur 6'da 6 olayı o maçtan sonra çıkmıştı. hoca takımı bırakmıştı, song ve lincoln dışında yabancı oyuncu yoktu. özellikle song son haftalarda sakatlıklarla boğuşuyordu. özhan canaydın döneminin sonu gelmişti ama saha dışında ufak çaplı bir enkaz vardı. fenerbahçe ise tarihinin en güçlü kadrolarından birine sahipti. roberto carlos ve mateja kezman gibi iki dünya yıldızının tanında alex, tümer, lugano hatta gökhan gönül gibi pek çok önemli futbolcusu vardı. son 4 yılda 3 şampiyonluk kazanmışlardı, saha dışında maddi manevi çok daha güçlülerdi. şampiyonlar ligi'nde çeyrek final oynamışlardı,
ancak tüm bu siklet farkına rağmen fenerbahçe bir türlü ligi sıyıramıyordu. bitime 6 hafta kala hocasız, parasız, yabancısız galatasaray'ın sadece 2 puan önündeydi. galatasaray'ın bu 6 haftada hem lider fenerbahçe hem de aynı puanda olduğu sivasspor ile maçı vardı. biz de 6 maçı kazandığımız takdirde herhangi bir staddan gol haberi beklemeden şampiyon olabilecektik.
bu serinin 2. maçıydı işte bu karşılaşma. o dönemin azılı unileriydik, x şehrin falanca meydanından gecenin körü kalkan bir otobüse binip istanbul'a gidiyorduk. 1 ay içinde sami yen'de 3 maç vardı; trabzonspor-fenerbahçe-oftaş. oftaş zaten şampiyonluk maçı olacaktı, fenerbahçe de gizli şampiyonluk maçıydı. bir de devam eden vizeler vardı. o yüzden pas geçtiğim bir maç olmuştu. çıkıp bir yerde de izleyememiştim. belli kısmını radyodan dinlediğimi hatırlıyorum sadece.
karşı ua'nın şampiyonluğa geri sayan meşhur pankartı vardı. maç öncesi 5'te 5 istiyoruz diye açılıp maç sonu arkası çevrilince 4 kaldı yazısı beliren bir pankart vardı. bir önceki hafta meşhur çamurlu maçta son dakikada gelen galibiyetten sonra bu hafta da tek golle üç puanı almıştık.
bu maçın ikinci yarısı ise aslında ertesi gün ankara'da jandarmanın sorumluluk sahasındaki bir bozkırın ortasında oynanmıştı. fenerbahçe ankaraspor deplasmanında 2 puanı bırakırken mateja kezman'ın fezaya diktiği penaltı are you player fırçasıyla bitecek süreci başlatmıştı onun adına. artık puan puana gelmiştik, fenerbahçe'nin biri sami yen'de olmak şartıyla iki beraberlik lüksü ortadan kalkmıştı.
bu maçtan sonrası enteresandı zaten. ertesi hafta fenerbahçe denizli'yi kadıköy'de rahat geçerken biz de olimpiyatta o dönemki adıyla ibbspor'a 3 tane sallayıp soluğu derbinin bilet kuyruğunda almıştık. derbi'de shabani nonda'nın golüyle kazanıp 3 puan öne geçmiştik, taraftar dışarda tura çıkmıştı. ertesi hafta mehter marşıyla maça hazırlanan bülent uygun ve talebelerinin hevesini beş golle kursaklarında bırakmıştık, taraftar dışarda tura çıkmıştı. son hafta da hakikaten şampiyon olmuştuk, taraftar dışarda tura çıkmıştı.
şimdi 2 saatte geçiyor şampiyonluk sevinci. o dönem bir ay boyunca her pazar tur atmıştık resmen...
bu maçtan önce kaç senedir derbi kazanamıyor diye gazlanan ama ligde ununu elemiş eleğini asmış trabzonspor avni aker'de fenerbahçe'yi paralamıştı son haftada. bu da bu maç yazısını sezonun kalanının hikayesine taşınma sebebi olan bir anektoddur.
