1
ilk önce karakter kısıtlaması nedeniyle başlık sıçmak gibi olan başlık.
demek istediğim zamanında oyuna yön veren, 10 numara pozisyonunda ekseriyetle oynayan, golleriyle tribünleri coşturan oyuncuların futbolu bıraktıktan sonra çok iyi teknik direktör olacağı zannedilir ama istisnalar haricinde genellikle tam tersi olur. bu tarz isimler futbolculuk kariyerlerinin getirdiği öz güvenle yardımcı antrenörlük bile yapmadan kafadan teknik adam olurlar ve genellikle de hoş şeyler yaşamazlar. örneğin hagi, istisnai maçlar dışında gerçekten çok kötü hocaydı yani oyunu net kere net kenardan düzgün okuyamıyordu ve dolayısı ile başarısız oldu. kabul ediyorum elindeki kadrolar hep kötüydü ama kenardan yaptıkları da o derece kötüydü. başka bir örnek maradona ki teknik adamlığı vasat bile değildir. bu tarz adamların en büyük handikabı bence sahadayken ellerinde sihirli bir değnek gibi olan yetenekleri sayesinde her maçı çevirebilmeleri ama kenardan böyle bir şansları olmaması. zaten bir kişinin o işi çok iyi bilmesi, yapabilmesi o şeyi çok iyi öğretebileceği anlamına gelmez zira gelseydi çevremizde adam gibi, kompleksiz bir sürü öğretmen olurdu. uzun lafın kısası bu tarz oyuncular ya gidip çok kaliteli bir insanın yanında staj görmek yerine yardımcı hocalık yapsınlar ya da bu işlerden uzak dursunlar. şimdi sözlükte kewell, hakan şükür sb. isimler zikrediliyor ama kazın ayağı öyle değil ne yazık ki. onun yerine bu tarz adamlar birikimlerini başka bir alanda değerlendirebilirler. örneğin zidan, figo, rui costa gibi isimler hocalık yerine sportif direktörlük görevini yaparlar.
edit 1 : 10 numara pozisyonu yazmışız oraya, golcü demişiz adam gelmiş pep diyor, beckenbauer, fatih terim diyor. rudi völler 2002 dünya kupası finali gördü, 2004 avrupa şampiyonasında milli takımı gruptan çıkaramadı, roma'da sıçtı 2005 mi 2006 dan beri hocalık yerine sportif direktörlük yapıyor. cruyff istisnanın kralı zaten; mustafa denizli'nin ne kadar iyi olduğu tartışılır. al o zaman başka bir örnek lothar matthaus
edit 2 : adam silmiş entrysini.
demek istediğim zamanında oyuna yön veren, 10 numara pozisyonunda ekseriyetle oynayan, golleriyle tribünleri coşturan oyuncuların futbolu bıraktıktan sonra çok iyi teknik direktör olacağı zannedilir ama istisnalar haricinde genellikle tam tersi olur. bu tarz isimler futbolculuk kariyerlerinin getirdiği öz güvenle yardımcı antrenörlük bile yapmadan kafadan teknik adam olurlar ve genellikle de hoş şeyler yaşamazlar. örneğin hagi, istisnai maçlar dışında gerçekten çok kötü hocaydı yani oyunu net kere net kenardan düzgün okuyamıyordu ve dolayısı ile başarısız oldu. kabul ediyorum elindeki kadrolar hep kötüydü ama kenardan yaptıkları da o derece kötüydü. başka bir örnek maradona ki teknik adamlığı vasat bile değildir. bu tarz adamların en büyük handikabı bence sahadayken ellerinde sihirli bir değnek gibi olan yetenekleri sayesinde her maçı çevirebilmeleri ama kenardan böyle bir şansları olmaması. zaten bir kişinin o işi çok iyi bilmesi, yapabilmesi o şeyi çok iyi öğretebileceği anlamına gelmez zira gelseydi çevremizde adam gibi, kompleksiz bir sürü öğretmen olurdu. uzun lafın kısası bu tarz oyuncular ya gidip çok kaliteli bir insanın yanında staj görmek yerine yardımcı hocalık yapsınlar ya da bu işlerden uzak dursunlar. şimdi sözlükte kewell, hakan şükür sb. isimler zikrediliyor ama kazın ayağı öyle değil ne yazık ki. onun yerine bu tarz adamlar birikimlerini başka bir alanda değerlendirebilirler. örneğin zidan, figo, rui costa gibi isimler hocalık yerine sportif direktörlük görevini yaparlar.
edit 1 : 10 numara pozisyonu yazmışız oraya, golcü demişiz adam gelmiş pep diyor, beckenbauer, fatih terim diyor. rudi völler 2002 dünya kupası finali gördü, 2004 avrupa şampiyonasında milli takımı gruptan çıkaramadı, roma'da sıçtı 2005 mi 2006 dan beri hocalık yerine sportif direktörlük yapıyor. cruyff istisnanın kralı zaten; mustafa denizli'nin ne kadar iyi olduğu tartışılır. al o zaman başka bir örnek lothar matthaus
edit 2 : adam silmiş entrysini.
