1
28 aralık 2019 antalyaspor maçında koşu yeteneğiyle rakibi bozan ve 5-0'lık galibiyete zemin hazırlayan oyuncular.
tudor'dan bu yana galatasaray'ın en büyük oyun pratiği tekniği yüksek mariano, belhanda ve feghouli üçlüsüydü. son iki yıldır ısı haritalarına bakıldığında takımımızın atak yüzdesi en yüksek bölümü sağ çizgidir. bu üçlü oyun pratiği açısından çok önemliydi. bir sistemi kurmak, onu ezberletmek, takımının taktiğe uygun pozisyon alması, bir takımın hücum silahının en önemli gücüdür. mariano, belhanda ve feghouli üçlüsü bunu iki sezon üst düzey şekilde gerçekleştirdi. ancak geçen sezondan bu yana başlayan mariano'daki yaş kaynaklı fiziksel düşüş, feghouli'nin eksik yaz kampı ve kafası kırık-taraftara gönlü kırık belhandanın serkeşliği takımın en önemli oyun pratiğinin silinip atılması demek oldu.
bu sağ çizgi kökenli hücum pratiğine alternatif geliştirememesi galatasaray için kısır oyunun göstergesi oldu bana kalırsa. ancak bundan daha da önemlisi bu arkadaşlar fizik kaliteleri dökülürken ana plan olmalarına rağmen kendilerini destekleyecek hücum unsurları da statik kalmayı tercih etti. geriye sete yerleşemeyen, ara pasları deneyemeyen, alan açamayan ve sıkışan oyunda kalabalığın ortasına şuursuzca kanatlardan içe kat edip gol aramaya çalışan bir takım oluştu.
bugün galatasaray maçı sonrası bir istatistik çok önemliydi. bugün takımımız hücum opsiyonlarının %49'unu sol çizgiden gerçekleştirmiş.
yani seri, ömer ve taylan onların boşaltığı alanı çıkmadan temiz bir şekilde süpüren nagatomo.
seri, ömer ve taylan'ın fizik kalitesi, bitmeyen enerji ve temposu bugün maçın kilidini açan asıl unsurdu bence. ikinci yarının başında skor rehavetiyle biraz sallansalarda maç sonunda da yine sol taraftan ağırlıklı çıkışlara devam ettik.
sol çizgi kökenli bir hücum, seri-taylan oynaması belkide stepjan tomas tarafından beklenmiyordu çünkü oyun kurgumuz iki sezondur sağ çizgiden ilerliyordu. bu sayede de delici koşular aynı zamanda seri gibi koşuyu iyi gören bir ayakla birleşerek savunma arkası pozisyonlarını yarattı. bunlara ek olarak ana plan olmaktan çıkan feghouli ve mariano gücünü ekonomik kullanmak için mücadele etmek yerine daha rahat oynayınca oyunda tempo sorunu yaşayanları nispeten tolere edebilen bir yapıya dönüştük.
maç sonu toplantıya bakacak olursak hoca "bloklar arasına girebilen ve arkasına sarkabilen oyuncularda katılınca çok daha emin bir şekilde bu plandan ilerleyeceğiz" dedi. buraya onyekuru, sekidika, bundu gibi sprinti güçlü oyuncular önem kazanıyor ve işaret ediliyor olarak yorumlamak gerekli. sarrachi'nin de 4-4-2'yi ad soyad gibi ezbere bilen river'da bu sistemle çıkış yapan yapısıyla ikinci dönem 2019 yılının son maçında olduğu gibi taylanın ss rolüyle forveti çiftleyen asimetrik bir 4-4-2 * bizleri bekler.
dilerim bu sistem kulübümüz için hayırlısı olur. ve galatasaray kültür kodlarında yer alan baskı futboluna, heyecanlı oyun planına geri döner.
edit: imla ve anlam.
tudor'dan bu yana galatasaray'ın en büyük oyun pratiği tekniği yüksek mariano, belhanda ve feghouli üçlüsüydü. son iki yıldır ısı haritalarına bakıldığında takımımızın atak yüzdesi en yüksek bölümü sağ çizgidir. bu üçlü oyun pratiği açısından çok önemliydi. bir sistemi kurmak, onu ezberletmek, takımının taktiğe uygun pozisyon alması, bir takımın hücum silahının en önemli gücüdür. mariano, belhanda ve feghouli üçlüsü bunu iki sezon üst düzey şekilde gerçekleştirdi. ancak geçen sezondan bu yana başlayan mariano'daki yaş kaynaklı fiziksel düşüş, feghouli'nin eksik yaz kampı ve kafası kırık-taraftara gönlü kırık belhandanın serkeşliği takımın en önemli oyun pratiğinin silinip atılması demek oldu.
bu sağ çizgi kökenli hücum pratiğine alternatif geliştirememesi galatasaray için kısır oyunun göstergesi oldu bana kalırsa. ancak bundan daha da önemlisi bu arkadaşlar fizik kaliteleri dökülürken ana plan olmalarına rağmen kendilerini destekleyecek hücum unsurları da statik kalmayı tercih etti. geriye sete yerleşemeyen, ara pasları deneyemeyen, alan açamayan ve sıkışan oyunda kalabalığın ortasına şuursuzca kanatlardan içe kat edip gol aramaya çalışan bir takım oluştu.
bugün galatasaray maçı sonrası bir istatistik çok önemliydi. bugün takımımız hücum opsiyonlarının %49'unu sol çizgiden gerçekleştirmiş.
yani seri, ömer ve taylan onların boşaltığı alanı çıkmadan temiz bir şekilde süpüren nagatomo.
seri, ömer ve taylan'ın fizik kalitesi, bitmeyen enerji ve temposu bugün maçın kilidini açan asıl unsurdu bence. ikinci yarının başında skor rehavetiyle biraz sallansalarda maç sonunda da yine sol taraftan ağırlıklı çıkışlara devam ettik.
sol çizgi kökenli bir hücum, seri-taylan oynaması belkide stepjan tomas tarafından beklenmiyordu çünkü oyun kurgumuz iki sezondur sağ çizgiden ilerliyordu. bu sayede de delici koşular aynı zamanda seri gibi koşuyu iyi gören bir ayakla birleşerek savunma arkası pozisyonlarını yarattı. bunlara ek olarak ana plan olmaktan çıkan feghouli ve mariano gücünü ekonomik kullanmak için mücadele etmek yerine daha rahat oynayınca oyunda tempo sorunu yaşayanları nispeten tolere edebilen bir yapıya dönüştük.
maç sonu toplantıya bakacak olursak hoca "bloklar arasına girebilen ve arkasına sarkabilen oyuncularda katılınca çok daha emin bir şekilde bu plandan ilerleyeceğiz" dedi. buraya onyekuru, sekidika, bundu gibi sprinti güçlü oyuncular önem kazanıyor ve işaret ediliyor olarak yorumlamak gerekli. sarrachi'nin de 4-4-2'yi ad soyad gibi ezbere bilen river'da bu sistemle çıkış yapan yapısıyla ikinci dönem 2019 yılının son maçında olduğu gibi taylanın ss rolüyle forveti çiftleyen asimetrik bir 4-4-2 * bizleri bekler.
dilerim bu sistem kulübümüz için hayırlısı olur. ve galatasaray kültür kodlarında yer alan baskı futboluna, heyecanlı oyun planına geri döner.
edit: imla ve anlam.
