türk futbolseverlerin euro 2020'deki iyi oyunlarını ruh ve motivasyonla açıklaması üzerinden birçok tespit yapılabilecek takım. bunlardan en önemlisi kendi eksiklerimizi ne kadar yanlış yerlerde aradığımız ile ilgili. sanıyoruz ki her şeyimiz tastamam, ama ruh olmadığı için başarısız oluyoruz. oysaki iş bilmezlik ve lakaytlık başarısızlığımızın en önemli nedeni. eğer ruh konusundan o kadar eminseniz bir dahaki sefere 10 milyon yerine 20 milyon prim vererek o ruhu yakalayabiliriz. ayrıca italya'nın bu şekilde marş okuması hoşuma gitse de ruh denilen şey bağıra çağıra marş söylemekle olmuyor. her şey tamsa motivasyon performansı bir tık daha yukarı çeker. ama geri kalan her şey eksikse isterseniz istiklal marşı'nı
16 kasım 2005 türkiye isviçre maçındaki gibi okuyun, motivasyonun faydadan çok zararını görürsünüz. dünya'da italyanların ulusal marşlarını nasıl okuduklarını en son fark eden millet olduğumuz halde ilk biz keşfetmişiz gibi bunun üzerinden kendimize pay çıkarmanın bir anlamı yok.