galatasaray sözlük ailesinin bireyi gibi hissetmek

• 1

  (bkz: geniş aile)
• 2

  yapılan zirvelere iştirak ederek kolaylaştırılabilen aidiyettir.
• 3

  doldurulan en anlamlı ukdemdir kendisi..
  
  özellikle zirvelerde hissedilebilecek bir duygudur sanırım. her yaştan, her telden, her meslekten, fark gözetmeksizin aynı şemsiye altında buluşmaktır. zaten bir düşünsenize, nedir bir toplulugu , kuru kalabalıktan farklı kılan ?
  
  ortak dil, ortak tarih, ortak aşk ortak vs vs..
  
  bunların hepsi bizim için, ortak değil midir? bu sebepten, geniş bir aile olduğumuzu söyleyemez miyiz ?
  
  bu duyguyu yavaş yavaş daha yoğun hisseden biri olarak;
  (bkz: iyi ki varsın sözlük!)
• 4

  zirveye gitmek veya herhangi bir yazar kardeş ile yüzyüze görüşmek daha nasip olmadıysa da derinden hissettiğim durumdur. buradaki tüm yazarlar ile bir ortak paydam var sanki*. fakat mesele bunu yürekten hissedebilmek. erkek yazarlarla zaten abi kardeş gibi ilk dakikadan samimi bir şekilde muhabbete/tartışmaya girebilirken bayan yazarlar ile de "yazma-asılma tereddütü" olmadan direkt konuşabilmek, rahatça fikirleri paylaşabilmek gerçekten bulunmaz değerlerdir. şaka maka bu durum yüzünden uzun zaman sonra ilk defa bir sosyal oluşum içinde kafam bu kadar rahat.
  
  *
• 5

  öncelikle başlığın doğrusu;kendini galatasaray sözlük ailesinin bireyi gibi hissetmek değil mi, ben mi yanlış düşünüyorum dedirtendir.
  
  daha da önemlisi yüzünü görmediğin insanlarla tanışmak, onlara karşı sempati beslemek, saygı çerçevesinde fikirleri çarpıştırmak sonucu hissedilen duygudur. ha klavye erkekliği yapıp ona buna küfreden zihniyetler genelde bu aile içerisinde tutunamamakta olup hoş karşılanmayan durumlara sebebiyet vermektedirler.
  
  sonuç mu?
  
  evet,öyle sıcak ve güzel bir ortam var ki, insan bu sanal alemde edindiği ailesiyle buluşmak adına nete girer girmez sölüğe giriyor. zirveler düzenleyip olaya gerçeklik kazandıranlar da var tabi ki, emin olun kıskanılıyorsunuz.
  
  son olarak; sarı- kırmızı renkler insanın içini ısıtırken edindiğin bu ailenin değerini atılan her golde bir kez daha anlıyorsun; arada kavgalar,ufak çaplı tartışmalar olsa da...
  
  edit: uzakta da olsak okul dersi için bile tavsiyede bulunanlar, yardım edebileceğini söyleyenler varken, okulumda yüzüme bakan adam beni kıskanırken yüzümü görmediği halde bana konu anlatmayı dahi teklif eden insanlar varken nasıl insan kendini ailenin bireyi gibi hissetmesin ki...
• 6

  hiçbir yazarla yüzyüze görüşme imkanım olmasa da buram buram samimiyet kokan bu ortamda bu şekilde hissetmek olasıdır. bir sıkıntını dile getirsen; gelen kutuna mesaj bombardımanı, herkeste bir yardım etme çabası falan...
  
  dediğim gibi hiçbir yazarla bir tanışıklığım yok ama baya bildiğin liseden sınıf arkadaşı muhabbeti çevirebiliyoruz.
  ben de saat 01.00 sularında buralarda olup entry giriyorsam bu benim açımdan bunun ispatıdır.
• 7

  (bkz: izmitli yazarlar zirvesi)
• 8

  bende de fazlasıyla kendini belli eden durumdur.haliyle zirvelere falan katılamıyorum istanbulda oturmayınca , ama günün her anı nerdeyse girilen her entryi okuyorum cep telefonumdan gece yatmadan önce sabah kalktığımda ilk işim telefondan sözlüğe girmek oluyor bilgisayardan nete girincede ilk açtığım site oluyor tabikide böyle olunca kendini galatasaray sözlüğün bi bi bireyi gibi hissediyosun doğal olarak.burdan da #314323 nolu entryi kınıyorum.
• 9

  dördüncü nesil yazarlar da zirveler başlayınca hissedecekler bu duyguyu.