rakip takım ya da taraftar övmekten hiç hoşlanmam. bu takıma ve taraftarına ise hakkını vermem gerektiğini düşünüyorum.
çamura yatmadan, yerlerde sürünüp zaman geçirmeden, küfür yemeden ellerinden geleni ortaya koyup top oynamaya çalıştılar.
taraftarları ise hiç susmadı. bizim şehrimizde başka takım forması giyilmez diyen, en iyi tribünü kendisi sanan ama tribünden anlamayanlar yanından bile geçemez. adamlar 1:2 geriye düştükleri an ve sonrasındaki birkaç dakika hariç hiç sessiz kalmadılar. o kadar şok da normaldir. maç boyu bağırdılar. çok senkrondular.
zalgiris bandosu tekrara düşmeden hep farklı besteler çaldı ve taraftar mükemmel uyumlu eşlik etti. yiğidin hakkını yiğide teslim etmek lazım. iki kere üçlü çektikten sonra nefes nefese kalan, uzun soluklu senkronize tezahürat yapamayan, top rakibe geçince etki edemeyen, gol yiyince demoralize olan, kendi futbolcusuna küfür eden ve kendine taraftar diyenler var.
hak edene de helal olsun demek lazım.
(bkz:
25 temmuz 2023 zalgiris galatasaray maçı)