ahmakça bir fenomene dönüşmesinden korktuğum ritüel. dün
* can sıkıcı bir durum yaşandı çünkü.
80. dakikada icardi penaltıdan golü attı ve durumu 1-1 yaptık. zaten takım dahil bütün stad gergin, bir an önce bir gol daha bulmamız lazım. icardi direkt topu alıp santraya koşarken bu müzik başladı. daha nakarata gelmeden oyun yeniden başladı ve hatta şarkı bitene kadar hatay şut bile çekti. şarkı da hiç kesilmedi.
bu işler başlarsa sıkıntı başlar. biraz farkındalık lütfen. bu ritüel, ortam keyifli olduğunda keyifli. herkesin barut gibi olduğu, işlerin bizim için iyi gitmediği, icardi’nin bile gole sevinmeden santraya koştuğu bir anda da çalmasın bir zahmet. sonra yine çalarız. bu haliyle “cisse-helal ettim” editinden çok farkı kalmıyor.