14144
lider kültünden nasiplenen/payını alan oyuncudur. biraz açıklayalım; lider kültü nedir?
az okumuş, pek az aydın ülkemizin medyada konuşanlarının son yıllarda dillendirdiği ancak dil sürçmesiyle lider kültürü olarak da söylenen, böylece anlam zeminini de yitiren bir kavram. lider kültü; bir lidere adanma, onun şişirilmiş imgesiyle bütünleşme ve bir parçası olmaya çalışma ve ona yaklaşmak için belli ritüelleri kullanarak ruhsal doyum sağlama olarak tanımlanabilir. bütün bu saydıklarımı bir araya toplayan kelime tapınma olduğu için bundan sonrasına lider tapınması olarak devam edeceğim.
insan ruhu açısından tarihin zor bir döneminde yaşıyoruz. bu kısmı uzatmayacağım ancak sürekli manevi bir saldırıyla karşı karşıya ve giderek güçsüzleştiğimiz, önemsizleştiğimiz bir dönemdeyiz. böyle dönemlerde insan doğal olarak kendi kişiliğini yitirmeye başlar ve reaksiyonel olarak bunu engelleyecek bir şeye tutunur. eskiden bu; dinler, ideolojiler, politik akımlar vb.de hayat bulabiliyordu. şimdi teknoloji ve özellikle sosyal medya yüzünden fikirler, akımlar, inançlar ortadan kalkar oldu. daha doğrusu herkes ve her şey bir portrenin arkasına saklanmak zorunda kaldı. kendinizi yoklayın, has adamınız olmadan sevebildiğiniz bir şey var mı? takım tutar gibi tutmadan fanı olduğunuz bir şey? en sevdiğiniz filmi düşünün, karakterlerden biri "adamınız" değil mi?
insan ruhu aptallaşıp, geriye gittikçe, arkasına saklanacak güçlü bir portreye, ünlü bir instagram profiline, kendisine ait olmayan bir vesikalık fotoğrafa daha çok ihtiyaç duymakta. işte lider tapınması ile bunu en uç noktada yaşayabilir, tüm eksiklerinizden arınabilirsiniz. tayyip erdoğan ve atatürk örneği zaten aklınıza gelmiştir. ikisi de birer insan. doğrusu yanlışıyla. ama artık onları doğrusu yanlışıyla değerlendiremezsiniz çünkü onlara tapınan kitleler var.
aynı şey mesela bu aralar wes sneijder ve ünal aysal için oluyor. mesela uğur karakullukçutam bir sneijder kültü mağduru, çünkü sneijder'in arkasında siper alanlar kendisini daimi ve kalıcı sneijder düşmanı ilan ettiler. artık karakullukçu ne dese onları irrite edecek. kendini de parçalasa "sadece gördüğünü yorumladığına ve düşündüğünü söylediğine" ikna edemeyecek. geçmiş olsun.
bir de lider tapınmasının %100 gerçekleşen bir nihayeti vardır; lider yozlaşır. arkasında hissettiği kitlenin gücünden başı döner, ayrıcalık hakkı olduğuna inanmaya başlar (arkadaşlarından daha fazla izin yapmak, fiili durum yaratıp anayasa değişikliğine zorlamak, dersim'i yakın diyebilmek vs.) ayrıcalık öyle bir şeydir ki başladığı zaman geometrik olarak artar ve yine öyledir ki insanı işlevsizleştirir. yeteneklerini kaybettirir. daha önceden iyi yaptığı şeyleri artık yapamamaya başlar. (aslında ruhsal açıdan bakarsak, arkasındaki kitlenin lidere atfettiği yalan güç, lideri de zayıflatmıştır. kitle ruhsal olarak geriledikçe lider de gerilemeye başlamış, bunu örtmek günden güne zorlaşınca da lidere atfedilen sanal karizma artmak zorunda kalmıştır.)
sneijder tapınması nasıl oluştu derseniz, bence basit sebeplerden. galatasaray gibi vizyoner, yüzünü batıya çevirmiş ve gözünü orada en yükseğe dikmiş bir kulübün/yapının tutkunu olan taraftar kümesinin, kendi ideallerine, fantezilerine uygun son figürü sneijder olduğu için. eski türkiye, eski galatasaray çağrışımını yaptığı için. batının batısından bir adam olduğu için. güzel (aslında "decent" tam kelime) bir eşi, harika bir çocuğu, bu taraftar kümesinin kendini yapıştırabileceği bir temsili olduğu için.
peki wesley sneijder aslında kimdir? şimdi wesley kültü/tapınmasına dahil olanlar ve bundan nefret edenleri kurtarmak için tertemiz bir tanım yapacağım. iki taraf da rahat rahat okuyup biraz olsun iyileşebilir:
wesley sneider, 170 cm, on numara. pas ve şut özellikleri üst düzey, topla hareketlenme, dribbling ve çalım olarak oldukça zayıf. hollanda ekolüne uygun oynayan takımları ve teknik direktörleri seviyor. parladıktan sonra transfer olduğu real madrid macerası istediği gibi gitmeyince inter milan da şampiyonlar ligi kazanarak kariyer zirvesini gördü. sakatlıklar vs. nedenyle düzgün forma şansı bulamadığı dönemde galatasarayın vizyon transferi olarak kulübe katıldı. ilk anlaşılan maaşı futbol piyasası ve galatasaray için oldukça dolgun sayılsa da geçen 4 yılın içinde ücretlerin akıl almaz yükselişiyle kısmen makul bir rakamda kaldı. takım için faydalı ve çok faydalı olduğu iki sezonun ardından takımın kötü yönetilmesi ve ülkenin içinden geçtiği zor dönem nedeniyle fiziksel ve mental olarak hızla geriledi. kilo aldı. (eskiden yaptığı becerileri sergileyemeyen lider) kalitesine hep güvenilen bir oyuncu olsa da takıma verdikleri, taraftarın verebileceğini düşündüklerinin hep altında kaldı. bir takım taraftar bunu "etrafına uygun takım kurulamamasıyla" açıkladı ("aziz milletim beni affetsin, kandırıldık") bir kısmı takıma ihanet ettiğini ve kendisini zorlamadığını öne sürdü. 2017-2018 sezonu transfer döneminde takımdan ayrılma ihtimali üzerine haberler geliyor.
buyurun size pırıl pırıl sneijder.
az okumuş, pek az aydın ülkemizin medyada konuşanlarının son yıllarda dillendirdiği ancak dil sürçmesiyle lider kültürü olarak da söylenen, böylece anlam zeminini de yitiren bir kavram. lider kültü; bir lidere adanma, onun şişirilmiş imgesiyle bütünleşme ve bir parçası olmaya çalışma ve ona yaklaşmak için belli ritüelleri kullanarak ruhsal doyum sağlama olarak tanımlanabilir. bütün bu saydıklarımı bir araya toplayan kelime tapınma olduğu için bundan sonrasına lider tapınması olarak devam edeceğim.
insan ruhu açısından tarihin zor bir döneminde yaşıyoruz. bu kısmı uzatmayacağım ancak sürekli manevi bir saldırıyla karşı karşıya ve giderek güçsüzleştiğimiz, önemsizleştiğimiz bir dönemdeyiz. böyle dönemlerde insan doğal olarak kendi kişiliğini yitirmeye başlar ve reaksiyonel olarak bunu engelleyecek bir şeye tutunur. eskiden bu; dinler, ideolojiler, politik akımlar vb.de hayat bulabiliyordu. şimdi teknoloji ve özellikle sosyal medya yüzünden fikirler, akımlar, inançlar ortadan kalkar oldu. daha doğrusu herkes ve her şey bir portrenin arkasına saklanmak zorunda kaldı. kendinizi yoklayın, has adamınız olmadan sevebildiğiniz bir şey var mı? takım tutar gibi tutmadan fanı olduğunuz bir şey? en sevdiğiniz filmi düşünün, karakterlerden biri "adamınız" değil mi?
insan ruhu aptallaşıp, geriye gittikçe, arkasına saklanacak güçlü bir portreye, ünlü bir instagram profiline, kendisine ait olmayan bir vesikalık fotoğrafa daha çok ihtiyaç duymakta. işte lider tapınması ile bunu en uç noktada yaşayabilir, tüm eksiklerinizden arınabilirsiniz. tayyip erdoğan ve atatürk örneği zaten aklınıza gelmiştir. ikisi de birer insan. doğrusu yanlışıyla. ama artık onları doğrusu yanlışıyla değerlendiremezsiniz çünkü onlara tapınan kitleler var.
aynı şey mesela bu aralar wes sneijder ve ünal aysal için oluyor. mesela uğur karakullukçutam bir sneijder kültü mağduru, çünkü sneijder'in arkasında siper alanlar kendisini daimi ve kalıcı sneijder düşmanı ilan ettiler. artık karakullukçu ne dese onları irrite edecek. kendini de parçalasa "sadece gördüğünü yorumladığına ve düşündüğünü söylediğine" ikna edemeyecek. geçmiş olsun.
bir de lider tapınmasının %100 gerçekleşen bir nihayeti vardır; lider yozlaşır. arkasında hissettiği kitlenin gücünden başı döner, ayrıcalık hakkı olduğuna inanmaya başlar (arkadaşlarından daha fazla izin yapmak, fiili durum yaratıp anayasa değişikliğine zorlamak, dersim'i yakın diyebilmek vs.) ayrıcalık öyle bir şeydir ki başladığı zaman geometrik olarak artar ve yine öyledir ki insanı işlevsizleştirir. yeteneklerini kaybettirir. daha önceden iyi yaptığı şeyleri artık yapamamaya başlar. (aslında ruhsal açıdan bakarsak, arkasındaki kitlenin lidere atfettiği yalan güç, lideri de zayıflatmıştır. kitle ruhsal olarak geriledikçe lider de gerilemeye başlamış, bunu örtmek günden güne zorlaşınca da lidere atfedilen sanal karizma artmak zorunda kalmıştır.)
sneijder tapınması nasıl oluştu derseniz, bence basit sebeplerden. galatasaray gibi vizyoner, yüzünü batıya çevirmiş ve gözünü orada en yükseğe dikmiş bir kulübün/yapının tutkunu olan taraftar kümesinin, kendi ideallerine, fantezilerine uygun son figürü sneijder olduğu için. eski türkiye, eski galatasaray çağrışımını yaptığı için. batının batısından bir adam olduğu için. güzel (aslında "decent" tam kelime) bir eşi, harika bir çocuğu, bu taraftar kümesinin kendini yapıştırabileceği bir temsili olduğu için.
peki wesley sneijder aslında kimdir? şimdi wesley kültü/tapınmasına dahil olanlar ve bundan nefret edenleri kurtarmak için tertemiz bir tanım yapacağım. iki taraf da rahat rahat okuyup biraz olsun iyileşebilir:
wesley sneider, 170 cm, on numara. pas ve şut özellikleri üst düzey, topla hareketlenme, dribbling ve çalım olarak oldukça zayıf. hollanda ekolüne uygun oynayan takımları ve teknik direktörleri seviyor. parladıktan sonra transfer olduğu real madrid macerası istediği gibi gitmeyince inter milan da şampiyonlar ligi kazanarak kariyer zirvesini gördü. sakatlıklar vs. nedenyle düzgün forma şansı bulamadığı dönemde galatasarayın vizyon transferi olarak kulübe katıldı. ilk anlaşılan maaşı futbol piyasası ve galatasaray için oldukça dolgun sayılsa da geçen 4 yılın içinde ücretlerin akıl almaz yükselişiyle kısmen makul bir rakamda kaldı. takım için faydalı ve çok faydalı olduğu iki sezonun ardından takımın kötü yönetilmesi ve ülkenin içinden geçtiği zor dönem nedeniyle fiziksel ve mental olarak hızla geriledi. kilo aldı. (eskiden yaptığı becerileri sergileyemeyen lider) kalitesine hep güvenilen bir oyuncu olsa da takıma verdikleri, taraftarın verebileceğini düşündüklerinin hep altında kaldı. bir takım taraftar bunu "etrafına uygun takım kurulamamasıyla" açıkladı ("aziz milletim beni affetsin, kandırıldık") bir kısmı takıma ihanet ettiğini ve kendisini zorlamadığını öne sürdü. 2017-2018 sezonu transfer döneminde takımdan ayrılma ihtimali üzerine haberler geliyor.
buyurun size pırıl pırıl sneijder.
