46453
ercan güven/milliyet: galatasaray, uzun ve kusursuz bir “galibiyet söylevi” ile öne fırladığı “kekeme sezonda”, kendisini, yönetimini, teknik direktörünü kanıtlamış, fenerbahçe’ye karşı yapacağı şampiyonluk törenine limon sıkılsın istemiyordu. ezeli rakibini iyice ezmek peşindeydi. fenerbahçe ise dokuzuncu cildi basılmak üzere olan “kahır romanına” hiç olmazsa bir mutlu anektod eklemek özlemindeydi. kolay değildi… ilk defa şampiyonluğu avuçları arasında hissedip, ona inanıp, inandırdıktan sonra rakibin kutlamasına dekor olmak, reddedilmiş damat adayı hüviyetiyle katıldığı düğüne hediye olarak “lig ikinciliğini” de bırakıp gitmek. bir kere şampiyonluk cepte olsa da bu derbinin anlamını jesus’tan çok daha iyi kavramıştı okan buruk hoca… önce orta sahaya sahip olmak istemiş, tempolu ve fizik gücü yüksek berkan’ı oliveira’nın yerine monte etmişti. mertens’in yerine on numara olan ve ilk maçta fenerbahçe savunmasına zor anlar yaşatan barış alper, yine aynı şeyleri yaptı. buruk, torriera ile orta sahayı tamamlamış “kaybetmeme” kadrosunu kurmuştu bir kere."