1
evet, son günlerimizin trendi bu. hadi, kaptan seçiyoruz!
bu takımın 1., 2. ve 3. kaptanı belliyken hem de, 5 yıldır yerlere göklere sığdıramadığımızı silip geçercesine hem de. neymiş efendim? yapamıyormuş, becerememiş, vasıfları yokmuş, kaldıramamış diyerek. e sormazlar mı adama bilader, birini yoketmek bu kadar kolay mı diye? bilmezler mi artık dönüşü yok, 66# gitmiştir, 10# gelmiştir. bu saatten sonra tek vazifen sahip çıkmaktır elinde büyüttüğün kaptanına.
bakın elimizde büyüttük biz bu çocuğu. 17sinde yere göğe koyamadık, kıyaslayacak adam bırakmadık dünyada. gayet sağlıklıydı ozamanlar, gayet iyiydi, yüzü gülerdi, tribünlerle coşardı, hatırlayın yaa dizleri titrerdi ismi anons edilince, her seferinde uzun uzun izlerdi sizi ısınmaya çıktığında. bu o çocuk işte, unuttunuz mu? çağrıldığında neredeyse tek tek selam verecekti bu çocuk bize, öyle onurlanırdı ismini haykırmamızdan, öyle mahçuptu. aynı adamdan bahsediyoruz, onu biz büyüttük. bizden biridir, büyüklerimizin evladı gibi, bizim kardeşimiz gibi, küçüklerimizin abisi gibiydi bu.
evet, ne olduysa bu delikanlıya, bizim yüzümüzdendir, biz yaptık! diyorum ya bizim elimizde büyüdü diye, sağlıklı büyütemedik işte. sorun burada.
şimdi kaptan arıyoruz, düşünmeden geçmişimizi, olacakları düşünmeden. var tabi adaylar, bu taraftarın gösterdiği her aday hakeder o şerefli görevi ama unutulan bir nokta var, tıpkı arda turan'ın da o göreve bu taraftarın omuzlarında gelmesi gibi.
silin abi, nasıl olsa var daha cebimizde onlarca arda turan. yenisini bulur, tacımız yapar, sonra yine sileriz bir sezonda. denizde kum, memlekette arda turan nasılsa heryer. bize güzel be hayat abi.
de hade, (bkz: vur kadehi usta)
bu takımın 1., 2. ve 3. kaptanı belliyken hem de, 5 yıldır yerlere göklere sığdıramadığımızı silip geçercesine hem de. neymiş efendim? yapamıyormuş, becerememiş, vasıfları yokmuş, kaldıramamış diyerek. e sormazlar mı adama bilader, birini yoketmek bu kadar kolay mı diye? bilmezler mi artık dönüşü yok, 66# gitmiştir, 10# gelmiştir. bu saatten sonra tek vazifen sahip çıkmaktır elinde büyüttüğün kaptanına.
bakın elimizde büyüttük biz bu çocuğu. 17sinde yere göğe koyamadık, kıyaslayacak adam bırakmadık dünyada. gayet sağlıklıydı ozamanlar, gayet iyiydi, yüzü gülerdi, tribünlerle coşardı, hatırlayın yaa dizleri titrerdi ismi anons edilince, her seferinde uzun uzun izlerdi sizi ısınmaya çıktığında. bu o çocuk işte, unuttunuz mu? çağrıldığında neredeyse tek tek selam verecekti bu çocuk bize, öyle onurlanırdı ismini haykırmamızdan, öyle mahçuptu. aynı adamdan bahsediyoruz, onu biz büyüttük. bizden biridir, büyüklerimizin evladı gibi, bizim kardeşimiz gibi, küçüklerimizin abisi gibiydi bu.
evet, ne olduysa bu delikanlıya, bizim yüzümüzdendir, biz yaptık! diyorum ya bizim elimizde büyüdü diye, sağlıklı büyütemedik işte. sorun burada.
şimdi kaptan arıyoruz, düşünmeden geçmişimizi, olacakları düşünmeden. var tabi adaylar, bu taraftarın gösterdiği her aday hakeder o şerefli görevi ama unutulan bir nokta var, tıpkı arda turan'ın da o göreve bu taraftarın omuzlarında gelmesi gibi.
silin abi, nasıl olsa var daha cebimizde onlarca arda turan. yenisini bulur, tacımız yapar, sonra yine sileriz bir sezonda. denizde kum, memlekette arda turan nasılsa heryer. bize güzel be hayat abi.
de hade, (bkz: vur kadehi usta)
