aslantepe'deki stadın merdivenlerinden ilk kez çıkıp yeşil sahayı ve tribünleri gördüğümüzde ilk olarak söylememiz gereken tezahürat.
4
genelde rakip oyuncunun bizim takım oyuncusuna sert daldığında ya da tiribünleri kışkırtmak suretiyle el kol hareketi yapması durumunda söylenen tezahürat olduğu için nacisane ben tarafından dünyanın en gereksiz haykırması olarak kabul edilmiştir.nitekim adam paşa paşa elini kolunu sallaya sallaya stadı terk etmektedir. yine nacisane fikrim futbolcuları gaza getirdiğine kesinlikle inanmamaktayım.
asla unutulmayacak olan, arena'da da söylenecek olan tezahürat. taraftarlar arasından birisinin mırıldanması bile yeterlidir. bir anda bütün stad alev gibi parlar.
çürük ve döküntü tribünlere tıkışmış 25000 kişinin, gıcır gıcır tribünlerde geniş geniş duran 52000 kişiden daha efektif ve inandırıcı söylediği tezahürat.
senelerdir her final maçında gerçek olmuştur bu motto. bir yenisi için görev agresif tribüne düşüyor.
21
19 mayıs 2019 galatasaray istanbul başakşehir maçının başlamasına bir saat kala yerimizi alıp, rakibe bu hissi vermeliyiz. bazı maçlar vardır ki maç başlamadan kazanılır, yarın da böyle olması muhtemel. bu sebeple herkes ciddiyetle, konsantrasyonla tribünde ki yerini almalıdır.
nedense tribünlerimizde pek duyulmayan, agresif tezahurat.
24
elinde telefonla tüm maç bacanagina canlı yayın yapan, selfie çekmekten duramayan, devre arası sosisli as pişmiş ya diyen elemanlar stadyumda yer almaya devam ettiği sürece yüksek sesle duyamayacagimiz tezahürat.