annenin yanında maç izlemek

kendimi bildim bileli yaptığım aktivitedir. beni zaten bitanecik annem galatasaraylı yapmıştır. en az benim kadar fanatiktir. maç esnasında totem yapmayı sever. mesela rakip takım atak yaparken iki parmağıyla "kes" hareketi yapar. amacı atağın bi an önce kesilmesi içindir. hatta uefa kupasını aldığımız yıl, leeds ve arsenal maçlarında (basındaki ingilizlerin yan topları çok etkili oluyor haberlerinden sonra özellikle) rakibin attığı her kornerde yere yattı.** ayrıca her maç öncesi ilk onbirimizdeki her oyuncu için 7şer ayet el-kürsi** okur.(değişlik esnasında yeni giren oyunculara da okur). çok "kafa" bir insan ve galatasaraylı olduğundan maç esnasından beraber küfrederiz. (tabi benim kadar etmez ama*). ayrıca çok doğru yorumlarda yapar.
(bkz: bu riera da bi boka yaramıyo)
(bkz: bu arda sinemden sonra bozuldu)
(bkz: bizim pitbull bakalım çubuklu tosuna neler yapacak)*
hatta belki ofsayt alma nedenim olabilir ama milli maçlarda çubuklu tosun, volkan demirel, selçuk şahin nefretinden ötürü hiçbir zaman milli takımı desteklemez.
sonuç olarak candır,canımdır, üstüne üstlük bide galatasaraylıdır,antifenerlidir. böyle bir anneyle beraber maç izlediğinizi düşünün.
çok şanslıyım.

edit: şimdi tekrar okudumda acaba ben değil de o mu sözlükte yazar olsaydı?*
edit2: ama bir türlü basketbol maçlarını sevdiremedim kendisine.. onu da başarabilirsem gelsin euroleague final fouru.*
edit3: imla