394
bugün tam 3 ay olmuş...
tam 3 ay önce bugün hayatıma girdin.
ikinci defa aldığım bir derste, zorla değiştirilen grubumda buldum seni.
söylene söylene, itiraz ede ede geldiğim sınıfta seni bulacağımı bilsem yine bu kadar itiraz eder miydim bilmiyorum.
senin farkına varıp da aylar sonra yaşadığımı hatırladığımda, sonunda yine böyle üzüleceğimden adım gibi emindim.
ama o ders çıkışı arkandan seslenirken beni bu derece hayata bağlayacağını, hayatımın en güzel zamanlarını yaşatacağını, birlikte bu kadar iyi anlaşacağımızı, bu kadar güzel vakit geçireceğimizi, senin deyişinle "arkadaş olarak kimyamızın bu kadar tutacağını" tahmin bile edemezdim...
yakın geçmişteki hayatımın en öneml kırılma noktası olan o günün üzerinden tam 3 ay geçti bugün.
ve tanışmamıza vesile olan o dersin finaline girdik bugün. tam 3 ay sonra...
belki de bizim hikayemizin gerçekten finaliydi bu sınav, bilemiyorum...
sen "aramızda hiçbir zaman o tarz birşey olmaz" dedikten sonra sen, zaten film bitmişti aslında...
küsüp gitme, arkadaşlığımız bozulmasın desen de hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı zaten...
aşk acısı bir tarafta, iyi bir arkadaşı ve eğlenceli rutinleri kaybetme korkusu bir tarafta...
eninde sonunda canımın böyle yanacağını biliyordum da, bu kadar anlaşacağımızı, sana bu kadar alışacağımı bilseydim o ders çıkışı yine arkandan seslenir miydim, bilmiyorum...
etrafımda iyi kötü herkesin bir sevgilisi varken,
en hafif tabirle "işe yaramaz" denen insanların peşinde kuyruk oluşuyorken,
haftanın her günü için ayrı sevgili yapan zibidiler için ağlayıp yataklara düşenler varken,
ben hep hayalkırıklığı, üzüntü ve yalnızlığı hakedecek ne yaptım hiç bilmiyorum...
sevgilim olmayacak olsan da, sen olmasan şimdi birçok şey farklı olurdu onu biliyorum...
seni çok...
ya da neyse boşver....
tam 3 ay önce bugün hayatıma girdin.
ikinci defa aldığım bir derste, zorla değiştirilen grubumda buldum seni.
söylene söylene, itiraz ede ede geldiğim sınıfta seni bulacağımı bilsem yine bu kadar itiraz eder miydim bilmiyorum.
senin farkına varıp da aylar sonra yaşadığımı hatırladığımda, sonunda yine böyle üzüleceğimden adım gibi emindim.
ama o ders çıkışı arkandan seslenirken beni bu derece hayata bağlayacağını, hayatımın en güzel zamanlarını yaşatacağını, birlikte bu kadar iyi anlaşacağımızı, bu kadar güzel vakit geçireceğimizi, senin deyişinle "arkadaş olarak kimyamızın bu kadar tutacağını" tahmin bile edemezdim...
yakın geçmişteki hayatımın en öneml kırılma noktası olan o günün üzerinden tam 3 ay geçti bugün.
ve tanışmamıza vesile olan o dersin finaline girdik bugün. tam 3 ay sonra...
belki de bizim hikayemizin gerçekten finaliydi bu sınav, bilemiyorum...
sen "aramızda hiçbir zaman o tarz birşey olmaz" dedikten sonra sen, zaten film bitmişti aslında...
küsüp gitme, arkadaşlığımız bozulmasın desen de hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı zaten...
aşk acısı bir tarafta, iyi bir arkadaşı ve eğlenceli rutinleri kaybetme korkusu bir tarafta...
eninde sonunda canımın böyle yanacağını biliyordum da, bu kadar anlaşacağımızı, sana bu kadar alışacağımı bilseydim o ders çıkışı yine arkandan seslenir miydim, bilmiyorum...
etrafımda iyi kötü herkesin bir sevgilisi varken,
en hafif tabirle "işe yaramaz" denen insanların peşinde kuyruk oluşuyorken,
haftanın her günü için ayrı sevgili yapan zibidiler için ağlayıp yataklara düşenler varken,
ben hep hayalkırıklığı, üzüntü ve yalnızlığı hakedecek ne yaptım hiç bilmiyorum...
sevgilim olmayacak olsan da, sen olmasan şimdi birçok şey farklı olurdu onu biliyorum...
seni çok...
ya da neyse boşver....
