277
ilk kez "ilk on birde" oynadıkları maçlar itibariyle, galatasaray' ımızın eski futbolcularından semih kaya' yı anımsatan genç, parlak futbolcumuz. allah sonunu benzetmesin...
semih kaya' yı hatırlayalım, kendisi bir 2011 - 2012 sezonunda, beşiktaş derbisine 2 ve fenerbahçe derbisine 6 hafta kala (bkz: 30 ekim 2011 kayserispor galatasaray maçı) ilk 11' de forma giymişti. gökhan zan ve servet çetin sakattı. taraftar memnundu. nasıl memnun olmasın. bir önceki hafta lig 17.sinden kendi evinde 4 gol yiyen takım semih' in oynamaya başlamasıyla beraber 4 haftada sadece 1 gol yemişti. ki arada beşiktaş derbiside vardı. türkiye içerisindeki en önemli rakibimize karşı oynayacağımız maç öncesinde fatih hoca gökhan zan ve servet çetin ikilisini tercih etmiş ancak bu ikiliyle gol yememesine rağmen fenerbahçe karşısına sürpriz yaparak, semih ile çıkmıştı. en az ozan' ın kasımpaşa karşısındaki* kadar net ve özgüvenliydi o günlerde. o da aynı ozan gibi yıllardır forma giyiyor gibiydi sahada. ancak yıllar semih' i ileriye değil geri götürdü.
aslında semih olduğu yerde duruyordu. semih taraftarın gözüne girmiş ve taraftarın gözünden düşmekten korkuyordu. çünkü semih kimdi, bu sahada kimler kimler yuhalanıyordu... taraftarın kodunu çözmüştü semih, sahada topa atlıyor, net bir hareket yapıyor ve mümkün olan minimum performansla maksimum sevgiyi kazanıyordu. zamanla yanındaki oyuncuların kalitesi azaldı, kendisinden beklenti arttı, kendisinde böyle bir altyapı oluşturamayan semih artık kesinlikle yetersiz kalmıştı.
tabi ki semih' de en az taraftar kadar hatalıydı lakin entellektüel seviyesi, henüz o yaşta, o kadar ileriyi görmesine müsade etmemişti. bu mümkün değildi...
ozan kabak... fen lisesi mezunu. fen lisesi bir yılda kaç mezun veriyor, bu mezunların kaçı bu ülkede kalıyor. peki kaçı bu ülkede futbolcu olarak kalıyor. bir düşünün... muhtemelen türünün en nadir örneklerinden biri. oynadığı futbolun çok ötesinde bir durum bu. ben düz lise okurken futbolu aynı anda idare edemedim arkadaşlar, bir çoğumuzda yaşamıştır bu durumu...
çok parlak bir insan belli ki. bunu anlatmaya çalışıyorum. galatasaray' ımızı ileri taşıma potansiyeli var. bu yaşansın istiyorum. ancak yukarıdaki hikayede taraftarın sahip çıkarak eleştirmek yerine sürekli yuhalayarak insan terbiye etme ve ettiğine inanma psikolojisi bu çocuğa yemez arkadaşlar. bu tavırlarımızı terk etmeliyiz. bu çocuğa sahip çıksak da gidebilir tabi ancak ne kadar elimizde kalırsa o kadar değerlenir, o kadar sahiplenir kulübü ve o kadar galatasaraylı olur...
kendisinin bize maç kaybettirmeden ilk 11' e oturmasını beklemek hayalcilik olur. ben "varsın kaybettirsin, hem parlak bir zekası hem de parlak bir yeteneği var, futbolcu kazanırız, gelecek için büyük bir değer kazanırız" derim. ama "banane karşiim burası gasssaray hata yapmıcıksın" diyorsanız, bu adamdan beklentinizi şimdiden düşürün...
konuyu şöyle daha da açayım; bu çocuk galatasaray' ımıza en az 2 yıl boyunca ara ara maç kaybettirecektir. kaybettirmelidir de zaten. kaybettirmezse semih kaya gibi kendini geliştirmek yerine "aman hata yapmayayım" derdiyle ilerliyor, kendini geliştirmeye çabalamıyor demektir büyük ihtimalle. 3-5 yıl sonra, her gün gelişen futbol ortamında, yetersiz görünecektir.
kasımpaşa maçında* aldığı tüm riskli müdahalelerde başarılı oldu* ve çok iyi göründü. işte bazen bu riskler başarısızlıkla sonuçlabilir. örneğin ağrıyla maça çıkabilir yada formu düşebilir. işte o anlarda lütfen destek olalım. saçmalamadığı sürece, tam da bu yaşlarda, yukarıda anlattığım gerekçeler içerisinde, hata yapmaya devam etmelidir.
fatih hocam ise; puan kaybı yaşasak da telafi edebileceğimiz maçlarda kendisini oynatarak oyuncunun gelişim ve psikolojisini koruyacaktır.
yolun açık olsun ozan kardeşim. umarım bir gün o hayale beraber ulaşırız...
semih kaya' yı hatırlayalım, kendisi bir 2011 - 2012 sezonunda, beşiktaş derbisine 2 ve fenerbahçe derbisine 6 hafta kala (bkz: 30 ekim 2011 kayserispor galatasaray maçı) ilk 11' de forma giymişti. gökhan zan ve servet çetin sakattı. taraftar memnundu. nasıl memnun olmasın. bir önceki hafta lig 17.sinden kendi evinde 4 gol yiyen takım semih' in oynamaya başlamasıyla beraber 4 haftada sadece 1 gol yemişti. ki arada beşiktaş derbiside vardı. türkiye içerisindeki en önemli rakibimize karşı oynayacağımız maç öncesinde fatih hoca gökhan zan ve servet çetin ikilisini tercih etmiş ancak bu ikiliyle gol yememesine rağmen fenerbahçe karşısına sürpriz yaparak, semih ile çıkmıştı. en az ozan' ın kasımpaşa karşısındaki* kadar net ve özgüvenliydi o günlerde. o da aynı ozan gibi yıllardır forma giyiyor gibiydi sahada. ancak yıllar semih' i ileriye değil geri götürdü.
aslında semih olduğu yerde duruyordu. semih taraftarın gözüne girmiş ve taraftarın gözünden düşmekten korkuyordu. çünkü semih kimdi, bu sahada kimler kimler yuhalanıyordu... taraftarın kodunu çözmüştü semih, sahada topa atlıyor, net bir hareket yapıyor ve mümkün olan minimum performansla maksimum sevgiyi kazanıyordu. zamanla yanındaki oyuncuların kalitesi azaldı, kendisinden beklenti arttı, kendisinde böyle bir altyapı oluşturamayan semih artık kesinlikle yetersiz kalmıştı.
tabi ki semih' de en az taraftar kadar hatalıydı lakin entellektüel seviyesi, henüz o yaşta, o kadar ileriyi görmesine müsade etmemişti. bu mümkün değildi...
ozan kabak... fen lisesi mezunu. fen lisesi bir yılda kaç mezun veriyor, bu mezunların kaçı bu ülkede kalıyor. peki kaçı bu ülkede futbolcu olarak kalıyor. bir düşünün... muhtemelen türünün en nadir örneklerinden biri. oynadığı futbolun çok ötesinde bir durum bu. ben düz lise okurken futbolu aynı anda idare edemedim arkadaşlar, bir çoğumuzda yaşamıştır bu durumu...
çok parlak bir insan belli ki. bunu anlatmaya çalışıyorum. galatasaray' ımızı ileri taşıma potansiyeli var. bu yaşansın istiyorum. ancak yukarıdaki hikayede taraftarın sahip çıkarak eleştirmek yerine sürekli yuhalayarak insan terbiye etme ve ettiğine inanma psikolojisi bu çocuğa yemez arkadaşlar. bu tavırlarımızı terk etmeliyiz. bu çocuğa sahip çıksak da gidebilir tabi ancak ne kadar elimizde kalırsa o kadar değerlenir, o kadar sahiplenir kulübü ve o kadar galatasaraylı olur...
kendisinin bize maç kaybettirmeden ilk 11' e oturmasını beklemek hayalcilik olur. ben "varsın kaybettirsin, hem parlak bir zekası hem de parlak bir yeteneği var, futbolcu kazanırız, gelecek için büyük bir değer kazanırız" derim. ama "banane karşiim burası gasssaray hata yapmıcıksın" diyorsanız, bu adamdan beklentinizi şimdiden düşürün...
konuyu şöyle daha da açayım; bu çocuk galatasaray' ımıza en az 2 yıl boyunca ara ara maç kaybettirecektir. kaybettirmelidir de zaten. kaybettirmezse semih kaya gibi kendini geliştirmek yerine "aman hata yapmayayım" derdiyle ilerliyor, kendini geliştirmeye çabalamıyor demektir büyük ihtimalle. 3-5 yıl sonra, her gün gelişen futbol ortamında, yetersiz görünecektir.
kasımpaşa maçında* aldığı tüm riskli müdahalelerde başarılı oldu* ve çok iyi göründü. işte bazen bu riskler başarısızlıkla sonuçlabilir. örneğin ağrıyla maça çıkabilir yada formu düşebilir. işte o anlarda lütfen destek olalım. saçmalamadığı sürece, tam da bu yaşlarda, yukarıda anlattığım gerekçeler içerisinde, hata yapmaya devam etmelidir.
fatih hocam ise; puan kaybı yaşasak da telafi edebileceğimiz maçlarda kendisini oynatarak oyuncunun gelişim ve psikolojisini koruyacaktır.
yolun açık olsun ozan kardeşim. umarım bir gün o hayale beraber ulaşırız...
