maci bir grup arkadasla birlikte kucukparkta izliyorduk. arkadas grubunda da besiktaslilar fenerliler falan var, ben tabi macin basinda buraya kadar gelmek bile cok guzeldi bugun turu gecemeyecegiz ama olsun bu guzel gunun tadini cikaralim anafikrinde cumlelerle cevreme icinde bulundugumuz durumu anlatiyordum. neyse mac basladi real bi tane iteledi falan. olsun cocuklar sizin skiniz tasaginiz sagolsun falan diyoruz. sonra biseyler oldu biz 3 tane iteledik. dakika 75 falan. ben masadakilere dondum. beyler benle tasak gecmeyin izninizle ben umutlaniyorum dedim
*. umutlan tabi lan dediler
*. bi onbes dakika heralde galatasarayliligin en guzel on bes dakikarindan birini yasadim. kaybedecek bir seyin yok, kazanilacak cok sey var, imkansizin pesinde kosuyorsun ve o an ciddi ciddi real madride 5 atabilecegine inaniyorsun. mourinhonun 5. savunmaci olarak arbeloayi oyuna soktugunu gormek bile guzeldi. belki o gun turu gecemedik ama hepimiz mutlu uyuduk.
boyle bi takim olsun, sampiyon olmasa da olur, elense de olur. sahaya baktiginda bir amac, bir ruh, bir "takim" gormek bize yeter.