henüz gerçekleşmemiş bir başarı hikayesinin potansiyel kahramanlarının altın madalya yolunda geriye kalan üç maçından ilki.
sallantılı geçen bir brezilya etabı ve felaket başlayıp hayal kırıklığıyla sonuçlansa da umut aşılayan bir kanada etabının sonucunda finaller için ankara’ya, evimize, dünyanın en iyi voleybol atmosferine geliyor kızlar. vnl’in statüsü gereği lider sayıldığımız için eşleşme şansı bizden yana. çeyrek finalde tayland’ı rahat geçmemiz gerek, yarı finalde ise muhtemelen son avrupa şampiyonu,
paola egonu‘lu italya rakibimiz olacak, finalde de amerika’dan hem kanada’da oynanan son maçın hem de geçmiş vnl finalinin rövanşı için parkede olacağız.
bundan sonra artık kolay maç yok, fakat ankara seyircisinin desteğiyle de kazanamayız diyeceğimiz maç yok. belki en iyi durumumuzda değiliz, belki hala smaçör rotasyonunda hande’nin yanına kimi yazacağımız belli değil(ki hande’nin ufak bir bilek sakatlığı var, ne durumda olduğu açıklanmadığı için bilmiyoruz), belki hala blok/defans kurgumuzda sıkıntılar var fakat önemi yok. bundan sonra parkeye yürek koyan kazanacak, kızların da her birinin kocaman yürekleri var.
inanıyoruz, güveniyoruz, ve artık kürsünün en üst basamağını istiyoruz. kadın olarak var olmanın bile bir yaşam mücadelesine dönüştüğü günümüz türkiye’sinde tüm dünyaya türk kadınının gücünü haykıran, şimdiye kadar yaşattıklarıyla göğsümüzü kabartan filenin sultanlarına gönülden başarılar.