108
filmi netflix'te izleme şansı buldum. gerçekten güzel bir çalışma olmuş; ancak keşke barcelona ve atlanta olimpiyatlarını, dünyanın en iyi sporcusu seçildiği altın çağlarını da görebilseydik dedim.
gerçi filmden ziyade bir sezonluk dizi çok daha uygun olabilirdi. çocukluğu, bulgaristan dönemi, iltica dönemi, türkiye'deki ilk yılları ve yarattığı etki, prime dönemi ve sidney olimpiyatlarının ardından unutuluşu.
valerios leonidis ile atlanta olimpiyatlarındaki o efsanevi mücadelesini kimse unutamaz. küçük yaşlarda olsak da o akşamki heyecana, coşkuya çok nadir şahit oldum. bunu izlemeyi çok isterdim.
diğer taraftan 10 milyon doları türk milleti için reddetmiş bir adamdan bahsediyoruz. adının değiştirilmesi yüzünden bunca riski göze almış bir adam...
ben göçmenlerin içinde büyüdüm. çok sayıda bulgaristan, makedonya, yunanistan göçmeni arkadaşım vardı. ancak özellikle lise yıllarının bitimine yakın yeniden yunanistan, bulgaristan vatandaşlığına geçiş süreci popülerleşmişti. bu şekilde yabancıların girdiği üniversite sınavıyla çok daha kolay şekilde üniversitede iyi bir bölümde okuma hakkı kazanıyorlardı. ardından schengen ve ab vatandaşlığı hakkı fırsatları ortaya çıktıkça talep daha da arttı. şu an fırsatını bulan pasaportunu değiştiriyor. ancak insanı üzen nokta, naim'in bunca fedakarlığı sonrasında, türklerin yaşadığı bunca acı, eziyetin ardından sinan'in bilerek, isteyerek svetislav olması. bu arkadaşlarımın çoğunun sosyal medyada bile türkçe isim, soyisimlerini artık kullanmıyor olmaları.
filmi izlerken bunu düşündüm ve üzüldüm. verdiği mücadele heba oldu. büyük bir serveti elinin tersiyle iten adam hayatının son 15 20 yılında ne yaptı, nasıl geçindi, ne sıkıntı çekti bilmiyoruz, zaten umursamadık. aynısı halil mutlu için de geçerli. başka ülkelerde el üstünde tutulacak bu adam, bizde belediyede işçilik yapıyordu geçinebilmek için.
gerçi filmden ziyade bir sezonluk dizi çok daha uygun olabilirdi. çocukluğu, bulgaristan dönemi, iltica dönemi, türkiye'deki ilk yılları ve yarattığı etki, prime dönemi ve sidney olimpiyatlarının ardından unutuluşu.
valerios leonidis ile atlanta olimpiyatlarındaki o efsanevi mücadelesini kimse unutamaz. küçük yaşlarda olsak da o akşamki heyecana, coşkuya çok nadir şahit oldum. bunu izlemeyi çok isterdim.
diğer taraftan 10 milyon doları türk milleti için reddetmiş bir adamdan bahsediyoruz. adının değiştirilmesi yüzünden bunca riski göze almış bir adam...
ben göçmenlerin içinde büyüdüm. çok sayıda bulgaristan, makedonya, yunanistan göçmeni arkadaşım vardı. ancak özellikle lise yıllarının bitimine yakın yeniden yunanistan, bulgaristan vatandaşlığına geçiş süreci popülerleşmişti. bu şekilde yabancıların girdiği üniversite sınavıyla çok daha kolay şekilde üniversitede iyi bir bölümde okuma hakkı kazanıyorlardı. ardından schengen ve ab vatandaşlığı hakkı fırsatları ortaya çıktıkça talep daha da arttı. şu an fırsatını bulan pasaportunu değiştiriyor. ancak insanı üzen nokta, naim'in bunca fedakarlığı sonrasında, türklerin yaşadığı bunca acı, eziyetin ardından sinan'in bilerek, isteyerek svetislav olması. bu arkadaşlarımın çoğunun sosyal medyada bile türkçe isim, soyisimlerini artık kullanmıyor olmaları.
filmi izlerken bunu düşündüm ve üzüldüm. verdiği mücadele heba oldu. büyük bir serveti elinin tersiyle iten adam hayatının son 15 20 yılında ne yaptı, nasıl geçindi, ne sıkıntı çekti bilmiyoruz, zaten umursamadık. aynısı halil mutlu için de geçerli. başka ülkelerde el üstünde tutulacak bu adam, bizde belediyede işçilik yapıyordu geçinebilmek için.
