neredeyse bütün ailemin fenerbahçeli olmasından dolayı gidebildiğim ilk galatasaray maçı olduğundan benim için özeldir. biz bilet aldıktan sonra demir kapıların açılmasıyla bir çok kişi bedavadan stat tarafına geçmişti. maç hakkında hatırladığım şey
frank ribery iki kişiyi çalımladıktan sonra arkamdaki yaşlı amcanın üstüme çıkıp ''yürü be rüzgarın oğlu'' diye bağırmasıydı. ayrıca o soğukta olimpiyat stadının ayazında heyecandan üşüdüğümü bile hissetmeyip ertesi gün hasta olmuştum.