93
daha önce hangi başlığa yazdım hatırlamıyorum ama bazen mesaj ile sohbet ettiğimiz ve * bizim aslan'la ilgili sorular sorup, durumunu merak eden arkadaşlarıma/kardeşlerime de anlatmıştım bu marşın ailemizdeki yerini.
bazılarınız bilir bir oğlum var, 2 ismi var biri aslan. * bizim paşa şu an 18 aylık oldu. hızla da büyüyor, her gün değişik değişik şeyler yapıyor, yürümeye başladı 3 ay önce falan acayip bir şey bu gelişimi gözlemlemek... neyse bu daha bir kaç aylıkkenden başlayarak uyumadığı zamanlarda kendisine bu marşı söylüyordum ve mucize gibi çocuk mışıl mışıl uyuyordu. inanamıyorlardı bizimkiler. deli gibi ağlayan çocuk, çat diye susup uyuyordu. bu böyle aylarca devam etti, ne zaman eşim ya da annem/kayınvalidem çocuğu uyutamazsa bana söylüyorlar ben de şereftir seni sevmek ile uyutuyordum. 9-10 aylık olana kadar falan böyle gitti her halde. sonra uykusu daha düzene girdi, marş söylemeden sallayarak uyutmaya başladık ki büyüt hatadır, baba olacaklara tavsiyem şudur ki "çocuğu sallayarak uyutmaya alıştırmayın :(". neyse dediğim gibi artık söylemez oldum marşı uyuturken.
babadan mı geçti bilmiyorum ama (u: neyi bilmiyorum, tabi babadan geçti m.q. anası beşiktaşlı :( ) sıpa çok küçükken bile lisanslı bir ürün gördüğünde hemen galatasaray armasını tanıyor ve dokunuyordu, önceleri rastgele olduğunu sanmıştım ama forma, atkı, tişört, kravat, oyuncak nerede görürse görsün armaya dokunmaya çalışıyor, inceliyor falan. ben de çok seviniyorum tabii ki arma sevdalısı oldu diye. ben de doğduğundan beri sürekli mutlu olduğu anlarda galatasaray'la ilgili bir şeyler yapıyorum ki aklında bunlar güzel anılarla kalsın, bilinçaltına çalışıyorum yani. işimi şansa bırakmıyorum. mesela suyu çok seviyor, banyo yaptırırken sürekli rerere rarara gassaray gassaray cimbombom diyordum. çocuk harfleri söyleyemese de "ye ye ye ya ya ya yayayayayayay" falan şeklinde melodinin aynısını yaparak söylüyor ki, bunu bayağıdır yapıyor, herkes şoka girmişti ilk duyduğunda. daha anne,baba demiyordu doğru düzgün. artık "cim bom nerede" diye sorduğumda armayı gösteriyor.
birazcık daha büyüdükten sonra şimdilerde malesef her çocuk gibi elektroniğe merak sardı. tablet ve akıllı telefonlara bayılıyor. elimizden geldiğince uzak tutmaya çalışsak da bazen hayat kurtarıyor bu ilgi. *
dün çok ağlayınca telefonu verdim eline kendi kendine kaydırıyor, ufacık parmaklarıyla, subway surfers diye bir oyun var bilirsiniz, kendisi tablette ve annesinin telefonunda bulup açıyor sıpa oyunu ama bende yüklü değil, silmiştim çok önceleri. neyse bu oyunu arıyor benim telefonda, bir uygulama var bende gs zil sesi diye, ekranda sarı arkafonlu, armalı bir logosu var. hemen dokundu açtı uygulamayı, bir sürü marş arasından rastgele şereftir seni sevmek'i buldu ve tıkladı. marş çalmaya başlayınca ağzında emzikle bana dönüp bir gülüşü var ki hayatımda bu kadar mutlu olduğum çok az an vardır. çocuk resmen marşı tanıdı ve bana bunu belli etti. ben de eşlik ettim marşı söylemeye, dinliyor ve gülüyor. sonra orta tuşa basıp çıktı uygulamadan sonra tekrar açtı, bu sefer başka marşı açtı, gene denedi gene başka marş, sonra elimi tuttu sen yap baba dercesine, biliyorum ki o marşı istiyor. ben de açtım marşı ve gene gülümsedi aslan'ım...
zaten galatasaray tribünlerinin en güzel marşlarından birisi bu, ben yıllardır çok seviyorum ama artık çok daha özel benim için...
şereftir seni sevmek
senle ağlayıp gülmek
galatasaray sevgisi
sürecek sonsuza dek
yetmiyor ki statlar
kalbimiz senle çarpar
layıksın bu sevgiye
şanlı galatasaray
nasıl ki bu milletin
tacıdır yıldızla ay
yüksel taa arş'a kadar
şanlı galatasaray...
bazılarınız bilir bir oğlum var, 2 ismi var biri aslan. * bizim paşa şu an 18 aylık oldu. hızla da büyüyor, her gün değişik değişik şeyler yapıyor, yürümeye başladı 3 ay önce falan acayip bir şey bu gelişimi gözlemlemek... neyse bu daha bir kaç aylıkkenden başlayarak uyumadığı zamanlarda kendisine bu marşı söylüyordum ve mucize gibi çocuk mışıl mışıl uyuyordu. inanamıyorlardı bizimkiler. deli gibi ağlayan çocuk, çat diye susup uyuyordu. bu böyle aylarca devam etti, ne zaman eşim ya da annem/kayınvalidem çocuğu uyutamazsa bana söylüyorlar ben de şereftir seni sevmek ile uyutuyordum. 9-10 aylık olana kadar falan böyle gitti her halde. sonra uykusu daha düzene girdi, marş söylemeden sallayarak uyutmaya başladık ki büyüt hatadır, baba olacaklara tavsiyem şudur ki "çocuğu sallayarak uyutmaya alıştırmayın :(". neyse dediğim gibi artık söylemez oldum marşı uyuturken.
babadan mı geçti bilmiyorum ama (u: neyi bilmiyorum, tabi babadan geçti m.q. anası beşiktaşlı :( ) sıpa çok küçükken bile lisanslı bir ürün gördüğünde hemen galatasaray armasını tanıyor ve dokunuyordu, önceleri rastgele olduğunu sanmıştım ama forma, atkı, tişört, kravat, oyuncak nerede görürse görsün armaya dokunmaya çalışıyor, inceliyor falan. ben de çok seviniyorum tabii ki arma sevdalısı oldu diye. ben de doğduğundan beri sürekli mutlu olduğu anlarda galatasaray'la ilgili bir şeyler yapıyorum ki aklında bunlar güzel anılarla kalsın, bilinçaltına çalışıyorum yani. işimi şansa bırakmıyorum. mesela suyu çok seviyor, banyo yaptırırken sürekli rerere rarara gassaray gassaray cimbombom diyordum. çocuk harfleri söyleyemese de "ye ye ye ya ya ya yayayayayayay" falan şeklinde melodinin aynısını yaparak söylüyor ki, bunu bayağıdır yapıyor, herkes şoka girmişti ilk duyduğunda. daha anne,baba demiyordu doğru düzgün. artık "cim bom nerede" diye sorduğumda armayı gösteriyor.
birazcık daha büyüdükten sonra şimdilerde malesef her çocuk gibi elektroniğe merak sardı. tablet ve akıllı telefonlara bayılıyor. elimizden geldiğince uzak tutmaya çalışsak da bazen hayat kurtarıyor bu ilgi. *
dün çok ağlayınca telefonu verdim eline kendi kendine kaydırıyor, ufacık parmaklarıyla, subway surfers diye bir oyun var bilirsiniz, kendisi tablette ve annesinin telefonunda bulup açıyor sıpa oyunu ama bende yüklü değil, silmiştim çok önceleri. neyse bu oyunu arıyor benim telefonda, bir uygulama var bende gs zil sesi diye, ekranda sarı arkafonlu, armalı bir logosu var. hemen dokundu açtı uygulamayı, bir sürü marş arasından rastgele şereftir seni sevmek'i buldu ve tıkladı. marş çalmaya başlayınca ağzında emzikle bana dönüp bir gülüşü var ki hayatımda bu kadar mutlu olduğum çok az an vardır. çocuk resmen marşı tanıdı ve bana bunu belli etti. ben de eşlik ettim marşı söylemeye, dinliyor ve gülüyor. sonra orta tuşa basıp çıktı uygulamadan sonra tekrar açtı, bu sefer başka marşı açtı, gene denedi gene başka marş, sonra elimi tuttu sen yap baba dercesine, biliyorum ki o marşı istiyor. ben de açtım marşı ve gene gülümsedi aslan'ım...
zaten galatasaray tribünlerinin en güzel marşlarından birisi bu, ben yıllardır çok seviyorum ama artık çok daha özel benim için...
şereftir seni sevmek
senle ağlayıp gülmek
galatasaray sevgisi
sürecek sonsuza dek
yetmiyor ki statlar
kalbimiz senle çarpar
layıksın bu sevgiye
şanlı galatasaray
nasıl ki bu milletin
tacıdır yıldızla ay
yüksel taa arş'a kadar
şanlı galatasaray...
