52
galatasaray önüne geleni ezerken, uefa kupasına giderken tarihi fark atacağız şeklinde çıkılan maç. maç rüştü ile hakan-arif-hagi-sergen arasında geçip, johonson’un firikik (o niye vurmuştu hatırlamıyorum ama alakasız bir adam) vuruşunda emre b.’nin kafasıyla son bulmuştu malesef. 0-1
53
fatih terim'in şov yapalım derken makine düzenindeki takımın dizilimini tamamen bozduğu, kadro tercihinde hiç olmadığı kadar cıvıttığı, üzerine biraz rüştü'nün performansı biraz da fenerbahçe balı eklenince tarihe geçen bir skorun yaşandığı unutulmaz maç.
yıllar sonra bu maçın dikkate alınması gereken ama pek anlatılmayan kısmı sezonun o bölümünde oynaya oynaya makine gibi olmuş, avrupa'nın zirvesine çıkmakta olan takımın ayarıyla haddinden fazla oynanmasıdır.
galatasaray belki o gün o haliyle bile fenerbahçe'ye neredeyse hücum fırsatı vermemiştir ama hücumda düzensizliğin, laubaliliğin dibine vurmuştur. maç rüştü ile bizimkiler arasında geçmiştir geçmesine ama normal şartlar altında fatih terim'in kulübe önünde sinir krizi geçirip havada kement sallamasına neden olacak pek çok şut denemesi olmuştur.
o gün galatasaray hafif bir rotasyonla dahi olsa kendi taktiğiyle sahaya çıksaydı güle oynaya bir galibiyet alırdı. aslında o sezonun ilk yarısındaki maçta kadıköy'de yaptığı biraz da öyle bir şeydi.
yine de doğrudur, taraftarın asli işi destek olmaktır. bunun dışına çıktığı zaman burnunun sürtünmesi doğaldan da öte maddenin doğasının bir gereğidir.
futbol tarihi böyle nice hikayeyle doludur. ancak taraftar gaza gelse bile takımın/hocanın da onlara ayak uydurmaması gerekmektedir.
